Zwerver en pubermeisje
Ik denk dat dit het einde is – Maren Stoffels – Leopold – 235 blz.
Lotte ontmoet zwerver Maas in een verlaten nieuwbouwproject. Wat heeft hij gedaan dat hij op straat is beland? Heeft het soms te maken met De Dag, waar hij het steeds over heeft? Lottes nieuwsgierigheid slaat om in angst als ze Maas beter leert kennen. Als hij haar dierbare medaillon in handen krijgt, moet Lotte alles op alles zetten om het terug te krijgen.
Maas wil van de straat af, zeker als hij in een bordeel een meisje ontmoet dat zijn aandacht trekt. Hij wil alles van haar weten, maar zijn eigen identiteit houdt hij geheim. Hoe kan hij haar ooit vertellen wat er op De Dag is gebeurd? Maas wil weer ‘normaal’ zijn, maar hoe moet dat als je op straat leeft en het bijna winter wordt?
Maren Stoffels was achttien toen haar eerste boek verscheen, Dreadlocks & Lippenstift. Daarmee won ze direct de prijs voor de Jonge Jury. Het geheim van haar boeken zit in de herkenbaarheid en omdat ze zelf nog zo jong was, was de gedachte er al snel dat ze daarom zo makkelijk scoorde met haar boek. Maar Maren Stoffels, hoewel nog steeds niet oud, is geen puber meer. Ze schrijft nog steeds heel toegankelijk en zeer herkenbaar voor de jeugd. Ze is gewoon goed, het had niets met haar puberleeftijd te maken.
In Ik denk dat dit het einde is vertelt ze over een jongen die op straat leeft en een verliefd pubermeisje dat in de avances van een verkeerde jongen trapt. Ze weet het harde leven van de straat haarfijn over te brengen. Maas, met zijn slaapzak, stelend in de supermarkt en slapend op een bouwterrein. Je ziet het voor je, je voelt de kou door je lijf trekken. Dit voor velen minder herkenbare deel van het leven combineert ze met de belevenissen van pubermeisje Lotte, die nog rouwt om de dood van haar vader en met de verkeerde jongen gaat daten. De combinatie maakt het verhaal heel boeiend.
Het perspectief wisselt continu tussen Lotte en Maas, waarbij het in tijd steeds aansluit op wat de ander net verteld heeft. Verrassend leuk om op deze manier een verhaal te lezen en niet verwarrend doordat keurig aangegeven wordt wie de verteller is.
Als lezer voel je de spanning tussen Maas en Lotte. Ze vinden elkaar irritant, maar hebben toch ook een vorm van respect voor elkaar. Bloeit er nou iets of komt er nog een heel verrassend einde?
