Doktersroman die leest als een soap

Nachtdienst – Anya Koek – De Boekerij – 350 blz.

Anya Koek (1956) is scenarioschrijfster voor film en televisie. De laatste jaren is zij werkzaam als hoofd van het schrijfteam van de populaire jeugdserie Spangas. Deze doktersroman is haar debuut.

Achterflap: Ergens in Nederland staat het ziekenhuis Roderijck Veste. Onder leiding van directeur Boudewijn vormen internist Ava, afdelingshoofd Carmen, ambulancebroeder Stef, cardioloog David, verpleegkundige Lonneke en coassistent Roelof een hecht team dat voor de meest uiteenlopende uitdagingen komen te staan.
Natuurlijk is er de dagelijkse medische praktijk, van ongelukken tot dodelijke ziektes: ook krijgt het ambulanceteam te maken met agressie, komen er onverzekerde illegalen binnen op de eerste hulp en moeten er verwaarloosde ouderen en mishandelde kinderen worden opgevangen. Maar al redden ze soms levens, ook medici zijn maar gewone mensen. Ze worden verliefd, zijn jaloers en ambitieus.

Het boek telt veertien genummerde hoofdstukken en wordt afgesloten met een epiloog. De hoofdstukken zijn niet te lang net als de zinnen en het taalgebruik, is ondanks de medische termen, niet moeilijk. De epiloog geeft een mooie afsluiting van het verhaal.

Op de achterflap staat dat Medisch Centrum West herleeft. Voor de wat oudere lezers is er zeker een herkenning tijdens het lezen van het verhaal. De jongere lezer zal zijn schouders ophalen want die hebben waarschijnlijk niet eens gehoord van deze Nederlandse dramaserie die van 1988 tot 1994 op televisie verscheen. Het haalde toen de hoogste kijkcijfers ooit en is gestopt op zijn hoogtepunt na de 100e aflevering. Doordat de uitgeverij gekozen heeft voor deze kreet op het boek te zetten had ik in het begin de neiging om te gaan vergelijken met deze serie. Maar na een paar hoofdstukken kon ik dat wel loslaten.
Je merkt dat Anya Koek gewend is scenario’s te schrijven want net als in een serie zijn er veel karakters en heel veel afwisselende verhaallijnen.

Gedurende het verhaal merk je dat ze zich ook heeft verdiept in de ziektebeelden en de diagnoses want het komt allemaal zeer geloofwaardig en realistisch over. Het verhaal wordt door de zeven verschillende hoofdkarakters verteld en dat maakt het verhaal wat minder diepgaand. De karakters blijven een beetje oppervlakkig en al maken ze heel wat mee (de moeder van Lonneke heeft bijvoorbeeld de dodelijke ziekte ALS) de emoties komen bij mij niet echt over. Misschien maken ze wel net even te veel mee. Als er wat minder verhaallijnen zouden zijn geweest, of wat minder uiteenlopende patiënten zou er meer ruimte zijn om dieper in het verhaal te duiken.

Nachtdienst leest vlot en laat zich lezen als een goede soap op de televisie. Als je begonnen bent, wil je gewoon weten hoe het af gaat lopen. Gelukkig hier geen cliffhanger maar gewoon een goed en bevredigend einde.

Conny Schelvis