Daan Fousert schrijver en beeldhouwer

Daan Fousert (1947) is een Nederlandse schrijver, beeldend kunstenaar en, naar eigen zeggen, een levensgenieter. Tijdens zijn ‘werkzaam’ leven heeft hij veel zakelijke boeken geschreven, met name rond leiderschap en leiderschapsproblemen. Na zijn professionele loopbaan is hij zich gaan toeleggen op twee hobby’s: beeldhouwen en schrijven. Onvermijdelijk, zijn debuut, verscheen in 2009. Schrijven fascineert hem en geeft hem de kans om zijn creativiteit in woorden tot uiting te brengen. Zijn ervaring met mensen komt in zijn boeken heel goed tot uiting in de zuivere dialogen en psychologische typeringen van de karakters. Daan Fousert heeft zich inmiddels bewezen als schrijver. Na een psychologische roman, drie thrillers en een spirituele roman overtreft hij zichzelf nu met de meeslepende historische roman Wandelen in Liefde, gebaseerd op waar gebeurde feiten.

Wandelen in Liefde speelt vlak na de Tweede Wereldoorlog. Een boek dat het leven beschrijft van twee personen in Indonesië. De ervaringen van Daan met mensen en zijn kwaliteit om binnen te dringen in wat mensen drijft, heeft hem geholpen de personen van Adrie en Pieter gestalte te geven in deze indringende roman. Zuivere dialogen en psychologische typeringen kenmerken zijn schrijfstijl, waarbij hij zich in Wandelen in Liefde baseert op de originele brieven van Dr. Pieter Schiphorst.

Je bent beeldhouwer en schrijver. Hoe is de tijdsverdeling tussen die twee?

Er is niet een echte tijdverdeling. Ik doe datgene wat me het meest trekt op een dag. Dat wil ook niet zeggen dat ik iedere dag schrijf of beeldhouw. Ik heb ook nog andere werkzaamheden.

Werkt de inspiratie naar twee kanten? Dus krijg je ideeën voor je boeken tijdens het beeldhouwen en krijg je ideeën voor een beeld tijdens het schrijven?

Ja, zo werkt het meestal wel. Soms als ik met een beeld bezig ben, krijg ik ideeën voor het boek of de boeken waarmee ik bezig ben. En andersom werkt het ook. Dat wil niet zeggen dat ik dan onmiddellijk stop waarmee ik doende ben. Ik laat het rijpen en maak soms een notitie of een schets maart ga door waarmee ik bezig ben.

Je hebt al verschillende genres geschreven. Is die diversiteit nodig voor je om het schrijven leuk te blijven vinden?

Nee, niet per se. Toen ik mijn eerste roman, Onvermijdelijk geschreven had, vroeg ik me af of ik ook een thriller kon schrijven. Ik kreeg toen een idee en heb dat uitgewerkt in Verdwenen. Omdat er geen recherchewerk was gedaan in Verdwenen ontstond Caitlin, verborgen verleden. En omdat Caitlin als persoon een sterk karakter heeft, bedacht ik dat er wel meer boeken met haar als hoofdpersoon konden komen. Op verzoek van mijn uitgeefster, die wist dat een spirituele oriëntatie had, heb ik een spirituele roman geschreven in de vorm van Stemmen van Verre. Ieder genre is een uitdaging voor mij.

Is het niet makkelijker en ook beter voor je boeken als je je specialiseert in een bepaald genre?

Die vraag is me weleens eerder gesteld. Ik weet het echt niet. Ik vind het allemaal leuk om te doen. Ik ben geen pure thrillerschrijver, maar vind het als afwisseling wel leuk. Toch zou ik niet alleen thrillers blijven schrijven. Ik vind die andere boeken ook leuk om te doen. Of het beter is, vraag ik me af. Over het algemeen ontvang ik positieve reacties op al mijn boeken. Ik ben het er wel mee eens dat ik daardoor moeilijk ‘te plaatsen’ ben. En dat komt goed uit. Ik hou er niet van mensen in hokjes te stoppen, dus wil er zelf ook niet ingestopt worden.

Heb je van een personage uit een van je boeken wel eens een beeld gemaakt of ben je dat nog eens van plan?

Nee, nog niet maar, er ligt wel een plan om vanuit mijn laatste boek iets te maken. De eerste schets ligt klaar en dat mag verder nog even tot wasdom komen.

Over Wandelen in liefde:

Wandelen in liefde is een historische roman en een heel ander boek dan je vorige. Heb je voorkeur voor een bepaald genre?

Nee, ik heb geen uitgesproken voorkeur. Dat neemt niet weg dat ik Wandelen in Liefde met heel veel plezier heb geschreven. Daarnaast ben ik ook doende met een familieroman en dat heeft ook met veel historie te maken.

Wandelen in liefde is gebaseerd op een briefwisseling. Hoe ben je in het bezit gekomen van deze brieven? Was dit de aanleiding van je boek of liep je ertegen aan toen je research deed voor een verhaal?

Een lezeres, die Onvermijdelijk had gelezen, was daar zo van onder de indruk dat ze zei dat ze iets voor me had waar ik misschien wel een boek over kon schrijven. En zo kwam ik in het bezit van de 19 originele brieven van Pieter Schiphorst uit 1952, waar dit boek op is gebaseerd. De brieven waren dus een gegeven, daarna moest ik wel heel veel researchwerk doen. De hele context moest in onderzoeken. Familielijnen uitspitten, de persoon van Adrie Israël neerzetten, locatieonderzoek, alles te weten zien te komen over het zendingswerk in die tijd, oorlog met Japan, onafhankelijkheid van Indonesië, etc. etc.

Wandelen in liefde speelt zich af in de naoorlogse tijd, is dit een periode die je ook zeer aanspreekt?

Dat weet ik niet. Ik vond het heel leuk om over die tijd te schrijven omdat het waarschijnlijk de tijd van mijn jeugd was. De grote uitdaging was het ook te schrijven in het tempo van die tijd. Dus niet zo snel als een thriller of zo. Er op terugkijkend vond ik het een heel bijzonder project waar ik met veel plezier en liefde aan heb gewerkt. Van al mijn boeken vond ik deze wel het meest interessante om doorheen te gaan. De uitdaging was groot.

Heb je voor Wandelen in liefde meer research moeten doen dan voor je andere boeken?

Ja, veel meer en vooral op een ander vlak. Voor al mijn boeken geldt dat locaties moeten kloppen, dat straatnamen en omgeving correct moeten zijn. In feite kun je met al mijn boeken naar de plek gaan waar het zich afspeelt en dingen controleren. Ik doe dat zelf ook. Ik denk dat daardoor de fictie die ik schrijf toch erg geloofwaardig wordt. Bovendien vind ik het leuk dat allemaal uit te zoeken. Bij Wandelen in Liefde lag dat wat anders omdat het veel historisch onderzoek was, via internet, tropenmuseum, archieven, medische achtergronden, berichten van het DGV uit die tijd, medische verslagen uit die jaren, rapporten, etc. Heel veel informatie moest ik boven water zien te krijgen, terwijl ik er maar een fractie van heb gebruikt. Aan de ene kant vond ik dat jammer maar het was wel noodzakelijk om het geheel geloofwaardig te maken. Daarbij komt dat dit een waar gebeurde geschiedenis was en dan moeten de feiten zoveel mogelijk kloppen. Ik werd benaderd door een lezer van 91 jaar. Een hele heldere oude man. Ik werd bij hem uitgenodigd omdat hij mijn boek had gelezen en ook als malariabestrijder op Sumatra had gewerkt rond 1952. Hij kende het gebied als geen ander en complimenteerde mij over de juistheid van de gegevens, de plekken, de omgeving, etc. Daar word ik dan wel blij van, omdat hij bevestigde wat ik wilde bereiken. En het geeft ook aan dat al het researchwerk niet voor niets is geweest.

Vind je dat je bij het schrijven van een historisch verhaal dichtbij de werkelijkheid moet blijven?

Ja, zie wat ik hiervoor heb gezegd. Je mag wel spelen met de gegevens maar het moet wel kloppen.

Denk je dat je nog een volgende historische roman zult schrijven of kwam dit gewoon op je pad?

Ondanks het feit dat het op mijn pad kwam, sluit ik niet uit nog eens een historische roman te schrijven. In mijn onderzoek naar wat er in het Jappenkamp is gebeurd waar de vrouw van Pieter Schiphorst had gezeten met haar kinderen, kreeg ik inzage in een persoonlijke geschiedenis. Het is heel goed mogelijk dat ik dat nog eens oppak en verder uitwerk. Ik heb nooit een vast plan wat ik ga schrijven, maar als er een aanleiding is er een intrigerend verhaal op mijn pad komt, dan ga ik er mee aan de slag. Schrijven is heel leuk, omdat je er veel creativiteit in kwijt kunt. Dat geldt trouwens ook voor beeldhouwen. Momenteel ligt er weer een nieuwe Caitlin – Jachtig – bij mijn uitgeefster. De derde met haar als hoofdpersoon. Die zal in het voorjaar uitkomen. Verder ben ik bezig met een nieuwe spirituele roman, alsook de vierde Caitlin en een familieroman. Grote delen van die boeken zitten al in mijn computer. Ik vind het leuk om met verschillende boeken bezig te zijn. Dat neemt niet weg dat als een boek richting voltooiing gaat dan concentreer ik me helemaal daarop.

Hier mag je nog iets zeggen wat je graag kwijt wilt.

Naast het feit dat er een nieuwe Caitlin bij de uitgeefster ligt, staan er ook drie nieuwe beelden klaar bij de bronsgieterij. Eind volgende week zullen die hun voltooiing vinden voor een expositie in december 2016 en januari 2017. Het spreekt voor zich dat ik daar nu de meeste aandacht aan geef, wat niet wegneemt dat ik dan af en toe even naar een manuscript ga, omdat me weer iets te binnen is geschoten wat ik uit wil werken.

Vragen: Conny Schelvis en Pieter Feller