Entertainment van de bovenste plank

Vrije vogels – Ilja Gort – Gort  Publishers – 228 blz.

We verwelkomen het derde deel over de perikelen rond Abel en Angela Jongbloed en consorten, een vervolg op Godendrank en Bed en Breakfast. Dit deel is weliswaar afzonderlijk te lezen, maar dan mis je niet alleen de aanleiding van dit verhaal, maar ook weet je te weinig over de karakters van de personages die in de eerste delen door Gort tot ontwikkeling zijn gebracht. Die zaken kennende, zal het niet verbazen dat Abel (een prachtige parodie op Ilja zelf) zichzelf weer feilloos in de nesten weet te werken, waaruit de kordate Angela hem weer moet komen redden. Ook Sjeng Schellekens (de Kolonel, leider van een motorbende), politie-inspecteur Bonkers en de ruim negentig jaar oude dame (en scherpschutter) Fifi dragen weer een steentje bij aan de perikelen waar ons echtpaar ditmaal in verzeild raakt. Dat is een rechtstreeks gevolg van Abels belevenissen met beide heren in Bed en Breakfast. Daar doet Gort nog even een schepje bovenop door de confrontatie met een nog veel zwaardere  crimineel: Sargon bijgenaamd de Moneymonk.

Bijna alles wat hier over de inhoud verteld zou worden, is al te veel: het zou de spanning (deels) bederven. Wel is te zeggen dat we enige bizarre figuren tegenkomen. De eerste is de vriendin van Sjeng Schellekens, Kimberley.  Ze is min of meer de tegenpool van haar partner: aardig voor iedereen, maar bovenal een dierenliefhebber, die zelfs met dieren kan “praten”. Dat ze stapelverliefd is op een crimineel is haast niet te bevatten, zoals voor meer uit deze roman geldt. Dat is nu juist de meerwaarde van de parodie, zoals deze roman opgevat moet worden. Nog sterker is de rol van de ‘sprekende’ ezel Plato, die een meer dan belangrijke rol speelt. Hij komt op de proppen met de ‘verbeteringsfilosofie’: “dat het nooit te laat is om te worden wie je eigenlijk bent. Als je lacht word je vrolijk. Als je aardig doet word je ook aardig. De beste versie van jezelf zit al in je”. Dat leidt ertoe dat ook de kwalificatie ‘fantasy’ niet misstaat.

Of dat dit nog niet genoeg is, past ook de term ‘thriller’ perfect bij deze roman. Ook hier geparodieerd, met onmogelijke ontsnappingen en bizarre personages. Hoewel hierbij aan het gebruik van geweld niet te ontkomen is, heeft de auteur het toch weten te minimaliseren. Dat past naadloos bij de aard van Gort, die laat zien dat het misdadige nooit kan winnen en slechteriken best wel eens in een beter mens kunnen transformeren. Dat in tegenstelling tot de echte slechterik, zoals hij een moordenaar typeert: “Hij maakt er doorgaans direct een einde aan. Snel, bekwaam en doeltreffend. Doden was tenslotte een ambacht en time is money”. Zo geeft de auteur geregeld de moraal en ethiek een opkikkertje, om niet van een verborgen boodschap te spreken.

Informatief valt er ook best wat te halen. Natuurlijk in eerste instantie het landschap, in deze roman o.a. de voet van de Franse Pyreneeën, de omgeving van Erretzu. Ook over wijn en wijnproeven leren we meer, wat gezien Gorts achtergrond geen verrassing zal zijn. Zijn vroegere  bezigheden leidden zeker tot een ontboezeming over de blues: “De wanhoop die daaruit spreekt, de machteloosheid, dat vind ik mooi.”

Het plezier en de misère rond Abel, Angela en hun B&B spat van de bladzijden af. Telkens wordt de lezer verrast door de humoristische wendingen die de auteur aan het verhaal geeft. Gort pretendeert nergens een literaire roman te schrijven, maar wil zijn lezers vermaken en is daarin uitmuntend geslaagd! De recensent die dat niet inziet bekijkt de wereld door een verkeerde bril, zoals de ezel Plato ons treffend duidelijk maakt. Het einde van het boek wijst op een mogelijk vervolg, waar veel lezers met smacht op hopen. Doe hen dat plezier Ilja!

Kees de Kievid