Afscheid van een stripfiguur
As in tas – Jelle Brandt Corstius – Das Mag Uitgevers – 150 blz.
Eerst even wat kritiek op deze uitgave. Je leest hierboven dat het boekje 150 blz. beslaat, maar hoeveel waar krijg je nu eigenlijk écht voor 14,95 euro? As in tas begint op blz. 13. Na elk hoofdstuk zijn een paar bladzijden onbedrukt of alleen met een route-aanduiding en een tamelijk kriebelig kaartje van Frankrijk. Eén kaartje voorin was afdoende geweest. Ik tel 45 bladzijden die tussen de hoofdstukken staan en lege opvulling zijn. Een eenvoudige rekensom leert dat je 150 – 13 – 45 is 92 blz. werkelijke tekst van Jelle BC krijgt te lezen, voor een boekje dat leuk is, maar waarvan je nu ook niet denkt, goh dit ga ik later nog eens lezen.
As in tas gaat over de fietstocht die Jelle BC maakte van Amsterdam naar de Middellandse Zee om een koffiekopje as van zijn vader Hugo uit te strooien. Jelle schrijft leuk en de hoofdstukjes zijn lekker om te lezen, hoewel er betrekkelijk weinig gebeurt. De echt leuke feitjes gaan natuurlijk over de herinneringen aan zijn vader, die hij zelf een stripfiguur noemt. Een geniale vader, maar ook een gekke vader waar Jelle BC zich lang voor schaamde. Een vader die kranten stal, met zijn kinderen hard wegrende als hij niet wilde betalen in een restaurant en een vader tegen wil en dank. Jelles moeder die de kinderen wilde stierf op jonge leeftijd en zo werd vader Hugo opgezadeld met het kroost dat hij niet had gewenst.
Jelle BC zegt het zelf, het is een wonder dat hij en zijn twee zusters nog goed terecht zijn gekomen. Op het eind van Hugo’s leven was Jelle de schaamte voorbij en op het allerlaatst liet hij zijn vader ook merken dat hij zielsveel van hem hield, ondanks alle rare trekjes die hij had. Het is verleidelijk om er hier nog een aantal te noemen, maar dan moet je toch maar dit boekje zelf lezen. Buiten de rare trekken van Jelles vader, vond ik een karaktereigenschap die je niet bij Jelle zelf zou verwachten. Hij is heel verlegen en hij durft bijvoorbeeld niet zomaar aan te bellen bij een boerderij om water te vragen. Als je hem bezig ziet in zijn documentaires over Rusland en India, zou je dat niet denken. As is tas is een grappig boekje(boek is echt teveel gezegd), maar Hugo Brandt Corstius verdient natuurlijk nog eens een echte biografie. Dit is dan een aardig voorproefje, een amuse.
