Anna Sijbrands – Tijgerstrepen
Een verstoorde idylle
Al vele zomers komen drie gezinnen – twee Nederlandse en één Spaanse – samen op een berg in de Franse Pyreneeën om vakantie te vieren. Ze leven er bijna als één grote familie: de deuren staan altijd open, de dagen zijn lang en warm, er wordt gezamenlijk gegeten en de kinderen groeien met elkaar op alsof ze broers en zussen zijn.
De oudste kinderen, Eva, Sophie en Antonio, zijn in de zomer waarin dit verhaal zich afspeelt negentien en eenentwintig jaar. Net als vroeger trekken ze veel met elkaar op, maar inmiddels als jongvolwassenen.
Eva
Eva houdt zich in haar puberteit voortdurend bezig met vragen over liefde. Wil ze eigenlijk wel een relatie? Durft ze zich echt te binden? Ze twijfelt en stelt zichzelf zoveel vragen dat de liefde geen kans krijgt. Een vriend merkt eens scherp op: “Jij valt altijd op het onmogelijke, op iemand die onbereikbaar is. Dan weet je zeker dat het nooit wat wordt en hoef je zelf nooit het diepe in.” Eva beseft dat hij gelijk heeft. Toch verlangt ze intens naar nabijheid, naar aanraking, naar gezien en geliefd worden. Ze zoekt die ene, de grote liefde, die magische “ja”.
Deze zomer op de berg wordt ze verliefd op Antonio. Ze zijn bijna onafscheidelijk. Tegelijkertijd weet Eva dat de zomer eindig is. Antonio woont in Barcelona en gaat na de vakantie aan de slag als leerling-kok. Eva blijft in Amsterdam om haar studie af te ronden. Toch verliest ze zich in dromen over een toekomst samen: een gezin, zomers op de berg met Sophie en haar partner, een groot, warm familiegevoel. Het is een mooie gedachte. Maar wanneer de laatste avond van de vakantie aanbreekt en Eva en Antonio samen naar haar kamer gaan, eindigt de nacht heel anders dan Eva had gehoopt.
Antonio
Het tweede deel van het boek begint waar het eerste ophield, maar nu vanuit Antonio’s perspectief. Hij vertrekt en weet dat hij Eva zal missen. Hij spreekt het niet uit, ervan overtuigd dat zij dit allang weet. In Barcelona stort hij zich op zijn opleiding en werkt hij hard. Na werktijd gaat hij met collega’s feesten tot in de vroege uurtjes. Het tempo is hoog en om het vol te houden gebruikt Antonio cocaïne. Voor het eerst in zijn leven ervaart hij stilte in zijn hoofd: geen gepieker meer over of hij wel goed genoeg is, of mensen hem aardig vinden, of zijn ouders trots zijn. Gewoon leven, zonder lastige gedachten. Thuis is hij echter prikkelbaar en maakt hij vaak ruzie. Met zijn familie heeft hij nog maar weinig contact. Op zijn werk voelt hij zich daarentegen steeds meer op zijn plek. Af en toe denkt hij aan Eva, maar contact zoeken doet hij niet.
De volgende zomer op de berg
Bij aankomst ruikt Eva de vertrouwde geur van lavendel. Het hoort bij dit huis, bij de berg, bij de vakanties van vroeger. Ze wil naar binnen lopen, maar verstijft en krijgt tranen in haar ogen. Ze ziet ertegenop om Antonio weer te ontmoeten. Haar stemming slaat om: ze trekt zich terug en maakt ruzie met haar vader.
Antonio begrijpt ondertussen niets van Eva’s gedrag. Waarom is ze boos op hem? Later merkt hij dat ook de andere gezinsleden afstand nemen. Zelfs wanneer Sophie hem uitlegt wat er met Eva aan de hand is, dringt het niet tot hem door. Voor hem blijft Eva een leugenaar.
Aan het einde van de zomer verlaten de gezinnen de berg – voorgoed.
Conclusie
De auteur pakt een actueel thema aan in een boek dat bijzonder vlot geschreven is. Het leest bijna als een thriller: stoppen is moeilijk. Vooral de passages vanuit Eva’s beleving zijn indringend en invoelend. Veel jonge vrouwen zullen zich in haar worstelingen herkennen.
Jitske Bijker
Boek bestellen!
