Autobiografie die je uit je fantasiewereld rukt

Tijger, tijger – Margaux Fragoso – De Bezige Bij – 412 bladzijden

‘Het Sprookje, de fantasiewereld die Peter en ik tijdens onze telefoongesprekken betraden, ging over mensen die in tijgers veranderden. Hoewel ik al wat ouder was, wist de tijger nog altijd mijn verbeeldingskracht aan te jagen. Het hoofdpersonage heette Margaux. Ze was niet altijd een tijgerfiguur geweest; ooit was ze een normaal, gelukkig meisje dat verliefd was op Peter, de eigenaar van de dierenwinkel. Maar toen ontmoette ze Carlos, de knappe rockster annex tijgerman die haar behekste met de weerkatvloek door met haar naar bed te gaan, waarna zij ook een tijger werd.’

De fantasie van een kind reikt ver, zeker als die wordt aangemoedigd door een volwassene, die maar al te graag met je mee wil spelen. En in dit boek draait het allemaal om een spel waarin een volwassen man aan de touwtjes trekt. De autobiografie Tijger, tijger van Margaux Fragoso leest gemakkelijk, maar de inhoud is echter verre van licht: hoofdpersoon Margaux krijgt als zevenjarige een relatie met de 51-jarige Peter, een pedofiel die de beste vriend wordt van de jonge en speelse Margaux en die al snel haar hele leven beheerst.

Als kind heeft Margaux het niet bepaald makkelijk: ze is enig kind en woont met haar ouders in een eenkamerappartementje dat vergeven is van de kakkerlakken. Haar labiele moeder ligt hele dagen op bed te luisteren naar een LP of draait aan één stuk door gratis telefoonnummers. Haar Spaanse vader denkt vooral aan zichzelf en aan zijn imago in de buurt. Het is onder deze omstandigheden dat de jonge Margaux in het buurtzwembad Peter ontmoet, spelend met zijn kinderen. Daar stelt ze hem de vraag: ‘Mag ik met je spelen?’

Het is schrikbarend om te lezen hoe Peter vanaf dat moment langzaamaan een web rondom Margaux spint, een web waaruit ze niet kan ontsnappen. Zijn huis is een waar kinderparadijs met alle vrijheid die ze zich kan wensen. Wanneer haar vader haar verbiedt om nog bezoekjes aan Peter te brengen, wordt al snel duidelijk dat ze niet zonder hem kan. Ze slaapt nauwelijks, eet slecht en heeft vrijwel nergens meer zin in.

De schrijfster laat niets achterwege: gedetailleerd beschrijft ze hoe Peter steeds meer van haar wil en er zich langzaamaan een relatie tussen hen ontwikkelt. Het fraaie punt aan het verhaal is dat ze hem niet veroordeelt. Ze geeft de man die ruim vijftien jaar haar leven beheerste een gezicht en een geest. Tijger, tijger is daardoor een sterk en intrigerend verhaal dat je uit je eigen fantasiewereld rukt en je respect voor de schrijfster alleen maar vergroot.

Gaetana Ferla