De moraal van het verhaal
21 Beestige morabels – Rieks Veenker – Illustraties: Theo Gootjes – Palmslag – 91 blz.
Rieks Veenker (1951) heeft na de middelbare school het conservatorium doorlopen en heeft bijna vijfendertig jaar les gegeven als docent muziek/kunstgeschiedenis. Tijdens het docentschap schreef hij de muziek en liedjes voor de schoolmusicals en had hij contact met uitgeverij Thieme- Meulenhoff, waar hij twaalf jaar als coauteur heeft meegewerkt aan CVK- methodes. Hier is zijn liefde voor het schrijven ontstaan. Hij schreef (korte) verhalen, het liefst voor kinderen. In 2015 verscheen zijn debuut het kinderboek De tuinen van Ginder, achter de Poort van Heinde. Nu is er de verhalenbundel voor volwassenen 21 Beestige morabels.
In het voorwoord laat de schrijver weten dat de keuze voor 21 verhalen zeer bewust was en legt hij de extra betekenis van 21 uit. Daarna volgen er de korte verhalen /fabels , bijna allemaal voorafgegaan door een pagina grote aparte illustratie van Theo Gootjes . Wat mij betreft had het bij elke fabel wel gemogen. De illustraties lijken eenvoudig, maar er is heel wat in te zien en juist de eenvoud, ook in kleurkeuze, laten de beelden spreken. De gezichtsuitdrukkingen bij de getekende dieren spreken voor zich en geven heel goed het gevoel van de bijpassende tekst weer. Een prima aanvulling in het geheel.
Een fabel is een kort verhaal met een moraal (wenselijk gedrag van de maatschappij). De hoofdrollen zijn meestal weggelegd voor pratende dieren met een sterk uitvergroot menselijk karakter. De bedoeling is om een spiegel voor te houden en er een wijze les uit te kunnen trekken. Er zijn zeer veel bekende fabels en daarom is het zo leuk om eens heel nieuwe te lezen.
We maken kennis met een aantal dieren die allemaal wel een wijze les kunnen gebruiken. Het geheel heeft een grappige ondertoon en aan het einde van het verhaal staat er in een korte bondige zin de moraal benoemt met een wat sarcastische ondertoon die ik zeker kan waarderen.
Over een snob van een kakkerlak die in de ban raakt van een bidsprinkhaan, de botsing van de aal met de adder, kortom een club aparte dieren voor de hoofdrollen in deze fabels. Veelal niet echt geliefde dieren (kruisspin, doodgraver, strontvlieg) maar doordat niets menselijk ze vreemd is, spreken de verhalen toch aan. Ik zelf heb genoten van de fabels, de moraal die je er uit kon halen en de aparte illustraties.
