Een complexe familie
Hysteria – Dinie Bell – Palmslag – 216 blz.
Dinie Bells debuutroman Alsjeblieft Papa… verscheen in 2011 en in 2013 werd haar tweede boek Achtervolgingsdrift gepubliceerd, een psychologische thriller. Hysteria is haar derde boek en weer een thriller.
Huib en Trees hebben twee kinderen, Katja, de oudste en Tanja. Katja is op vierjarige leeftijd al manipulatief en weet haar moeder van alles wijs te maken. Trees is zelf niet zo doortastend en soms ook een beetje labiel. Ze is dan wel getrouwd met Huib maar al jaren verliefd op Huib zijn beste vriend Ben. Trees en Ben hebben regelmatig een rendez-vous als Huib aan het werk is.
Huib komt daar op een gegeven moment achter, maar vergeeft Trees in eerste instantie. Als Huib later toch een einde wil maken aan het huwelijk overlijdt zijn jongste dochter. Is het wiegendood? Toch komt de dag dat Huib het niet meer trekt en hij verlaat Trees. Trees gaat samenwonen met Ben. Maar ook Ben verlaat Trees weer. Trees blijft achter met vier dochters. Dan ontmoet ze Edwin en ze trouwen. Ze krijgen een dochter maar ook dit kind overlijdt. Toeval of niet?
De cover van Hysteria is zeer apart te noemen. Een doodshoofd, ingekleurd met felle, vrolijke kleuren.
Op het eerste gezicht zou ik zelf bij het zien van de cover niet zo snel aan een thriller denken, maar zodra je het verhaal hebt gelezen is de keuze van de cover verklaarbaar.
De proloog is een verhaal van een anonieme verteller. Hysteria wordt afwisselend verteld door de zussen. Katja, een meisje zonder emoties, Tanja, die erg aan het geloof hangt, Carla, het buitenbeentje en Sarah, de jongste. Tussendoor de verhalen van de anonieme verteller.
‘Je moet snel handelen, zei de stem indringend.’
Ondanks de vele verhaallijnen is het allemaal goed te volgen. Hysteria is een boek over een complexe familie. Een moeder die niet zo stevig in haar schoenen staat en daardoor heel veel aan haar oudste dochter overlaat en volledig vertrouwen in haar heeft. Misschien wel teveel vertrouwen.
Dit boek deed mij denken aan de boeken van Virginia Andrews, waar de verhalen ook om aparte en complexe familiebanden gaan. De anonieme verteller blijft tot het aan het eind een groot mysterie. Vermoedens zijn er wel, maar of deze juist zijn? Ik had het in ieder geval aan het verkeerde eind en werd zeer verrast.
‘Ik had een opdracht gekregen waar ik tegenop zag. Maar ik mocht de stem niets weigeren, dus deed ik mijn plicht.’
De spanning vond ik wel wat aan de vlakke kant, had van mij iets heftiger gemogen en de personages hadden iets meer uitgewerkt mogen worden. Het verhaal speelde zich hoofdzakelijk in huis af, maar ik was wel benieuwd hoe de zussen zich bijvoorbeeld op school profileerden. De ontknoping en de soms gruwelijke gebeurtenissen in Hysteria maakten veel goed en ook mede doordat verhaal makkelijk wegleest is het zeker een aanrader! Haar eerder geschreven psychologische thriller Achtervolgingsdrift heb ik vorig jaar gelezen en voor wie Dinie en haar boeken nog niet kent, deze is ook echt de moeite waard.
