Een dodo op je bord
Vos is een boef – Daan Remmerts de Vries – Gottmer – 32 blz.
In sprookjes en fabels wordt de vos steevast afgetekend als een onbetrouwbaar sujet. Een vos zou sluw zijn, schijnheilig, een gluiperd, een schurk. Kortom: een vos is een boef. Dit gegeven nam auteur en illustrator Daan Remmerts de Vries als uitgangspunt voor een verhaal. Op geestige wijze en met de nodige knipogen stelt hijvooroordelen aan de kaak.
Een dodo belt bij Vos aan om te collecteren voor uitstervende dieren. Dat idee op zich is al grappig, maar Remmerts de Vries weet dat ook in beeld komisch neer te zetten. Vos nodigt Dodo uit om bij hem binnen een beetje uit te rusten. Wat er vervolgens gebeurt, krijgen we als lezer niet te zien. Even later brengen ook Das en Wasbeer een bezoekje aan Vos.
Vos vraagt ze of ze niet een hapje mee willen eten, want hij heeft net een heerlijk kippetje gebraden. Hij komt de keuken uit met zo’n enorm gebraad, dat je als lezer niet anders kunt denken dan dat hij de Dodo een kopje kleiner heeft gemaakt. Das en Wasbeer hebben wel zin in kip, maar als ze de collectebus van Dodo zien staan, trekken ze al snel hun conclusies. Het verorberen van de allerlaatste Dodo gaat ze niet alleen te ver, maar stel dat Vos hen zelf als volgende versnapering in gedachten zou hebben? Ze weten niet hoe snel ze ‘m weer moeten smeren en één ding weten ze in ieder geval zeker: Vos is een boef!
Ze besluiten Vos te volgen en hem op onbetrouwbaarheid en een heterdaadje te betrappen en hitsen elkaar daarbij behoorlijk op. Er volgt een grappig verhaal met dito illustraties, waarin Remmerts de Vries de gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal van de diverse dieren goed weet te treffen, en waarin hij je ook een paar keer op het verkeerde been zet. Want wie is hier nou eigenlijk de sluwe, de schijnheilige? De auteur weet die dubbele moraal tot en met de laatste zin vol te houden. Want hoewel je die zin kunt lezen als eind goed, al goed, kun je er ook een heel andere conclusie uit trekken. Leuk om het hier na afloop met de kinderen aan wie je het voorleest over te hebben. Want wie van de dieren in dit verhaal is eigenlijk écht te vertrouwen…?
