Een geweldig debuut vol duistere, Ierse humor
De laatste vier dagen van Paddy Buckley – Jeremy Massey – Brandt – 304 blz.
Deze donkere roman is het debuut van de Ierse schrijver Jeremy Massey, die jarenlang uitvaartondernemer was in een familiebedrijf. Dat verklaart alle details en de precisie waarmee situaties worden beschreven. Massey’s boek leest als een trein. Zijn schrijfstijl is aangenaam en soepel. De schrijver heeft geen enkele moeite je het verhaal in te slepen en ben je eenmaal halverwege dan is het onmogelijk het boek weg te leggen, ook al verklapt de titel eigenlijk al dat het niet al te best af zal lopen.
Het boek gaat over een 42-jarige begrafenisondernemer, die twee jaar eerder zijn hoogzwangere vrouw onverwacht verloor aan een hersenbloeding. Vanaf dat moment stort hij zich op zijn werk met een enorm slaapgebrek als gevolg. De weduwnaar zorgt allesbehalve goed voor zichzelf, ondanks waarschuwingen van zijn werkgever. Eigenlijk voel je aan alles dat dit nooit goed kan gaan en dat het wel moét leiden tot een catastrofaal ongeluk: het overhoop rijden van een alom gevreesd maffialid. Wanneer Paddy uit de auto stapt bekijkt hij plichtsgetrouw zijn slachtoffer om te zien of hij nog leeft.
Tot zijn afgrijzen komt hij erachter dat het gaat om Donal Cullen, een man wiens hoofd hij al vele malen in de krant heeft zien staan en nu bovendien morsdood is. De schrik slaat hem om het hart en hij gaat er, geheel tegen zijn principes in, als een haas vandoor. Vincent Cullen, de broer van het maffialid zweert om wraak, maar het macabere lot wil dat Paddy eerst nog de uitvaart van zijn broer regelt. Alles in je zegt ‘Ren, ren weg nu het nog kan!’ maar de trouwe Paddy gaat gewoon door met zijn werk en zorgt ervoor dat de begrafenis van Donal Cullen tot in de puntjes wordt verzorgd. Hierdoor weet hij de waardering van Vincent te krijgen, die echter zo sluw is als een vos en Paddy’s angst, net als zijn hond, haast weet te ruiken. Telkens hoop je dat de maffiabaas er nooit achter zal komen dat Paddy zijn broer heeft doodgereden. Ondertussen maakt de schrijver je deelgenoot van Paddy Buckley’s enorme worsteling met zijn schuldgevoelens.
Het innemende karakter van de weduwnaar wekt al snel sympathie op, alhoewel hij verder een erg gewone, misschien zelfs saaie man lijkt, met een vreselijk beroep. Zijn werk is zijn hobby en hij voert het uit met veel toewijding en passie, voor zover je daarvan kan spreken binnen het uitvaartwezen. Hij komt over als de perfecte werknemer, wat zijn karakter iets ongeloofwaardigs geeft. Zijn inzet levert hem veel respect op, waardoor hij zeer uiteenlopende vrienden maakt die hem later, iets al te toevallig, uitstekend van pas komen. Alhoewel het werk hem lijkt af te stompen en je de indruk krijgt dat hij zijn gevoelens en emoties in de ijskast heeft gezet sinds het overlijden van zijn vrouw en kind, weten twee vrouwen daar plotseling verandering in te brengen.
Een weduwe en haar al even mooie dochter zetten zijn wereld op zijn kop en geven hem hernieuwde levenslust. Paddy laat zich overrompelen door de hartstocht van de veel oudere vrouw, die dat echter niet overleeft en waarvoor Paddy zich eveneens verantwoordelijkheid voelt. De laatste vier dagen van zijn leven zijn ongetwijfeld ook de vier meest bizarre. Wat ik niet verwachtte in het boek waren de spirituele elementen. Ze geven je het gevoel alsof iets een spel speelt met het leven van de sterveling, vanwege alle toevalligheden. Maar misschien past het juist erg goed, bij een man wiens laatste dagen voor de deur staan.
Boek bestellen!
