Een maffiaverhaal voor de jeugd
Maffiajongen – Luisa Mattia – Uitgeverij La Zeta – Vertaling: Dorette Zwaans – 108 blz.
Antonio is veertien en woont in Palermo op Sicilië in een wijk met weinig hoop op een goede toekomst. Antonio’s grote voorbeeld is zijn broer, de onbetwiste leider van de buurt. Hij wordt bij don Salvo geroepen, een grote maffiabaas. Pedro moet zich tegenover hem bewijzen, zodat hij een man van don Salvo kan worden. Antonio krijgt zijn twijfels over zijn grote broer.
Antonio is te lief en te eerlijk voor de maffia, dat is al snel duidelijk. Hij voelt te veel mee met andere mensen. Toch kijkt hij heel erg op tegen zijn broer Pedro, die stoer is en macht heeft in hun omgeving. Dus Antonio doet af en toe een klusje voor hem, zoals pakketjes met drugs afleveren. Maar als Pedro met zijn vrienden een poppenspeler in elkaar slaan, slaan de twijfels bij Antonio toe. Als Pedro zich dan ook nog voor de maffiabaas moet bewijzen, wordt het steeds erger.
Het contrast tussen zachtaardige Antonio en stoere Pedro is enorm goed weergegeven. Pedro geniet van zijn macht en wil zich niet laten kennen tegenover zijn vrienden. De auteur wisselt steeds van perspectief, waardoor je vanuit de ogen van beide broers het de gebeurtenissen beleeft. Uiteindelijk blijkt Pedro ook niet zo’n enorme maffioso te zijn als iedereen denkt. Hij wil graag rijk worden en voor zijn kleine broer gaan zorgen, maar vraagt zich af en toe af of dit de juiste manier is.
Van perspectief wisselen maakt het verhaal iets moeilijker te lezen, maar wel zeer interessant. Juist omdat je twee visies op dezelfde gebeurtenissen krijgt. Je wordt als lezer heen en weer geslingerd tussen lieve Antonio en stoere Pedro, die allebei denken het juiste te doen. Het is ook de manier waarop je als lezer een zekere verbondenheid met Pedro kweekt, terwijl hij toch een criminele jongen is.
In het begin kabbelt Maffiajongen een beetje voort en is het vooral een kennismaking met de broers en hun leven. Maar naar mate je verder leest neemt de spanning steeds meer toe. Tot een hoogtepunt op de laatste pagina’s. Stoppen met lezen is geen optie voordat je de laatste pagina bereikt hebt.
De thema’s uit het verhaal, zoals groepsdruk en eer, zijn sterk weergegeven. Het zet de jeugd wel aan het denken, ook als ze zich niet in een criminele sferen bevinden. Groepsdruk is overal, zeker onder jeugd. Hoe ver moet je hier in meegaan?
Het doet niets af aan het sterke verhaal, maar ik miste wel een beetje de Italiaanse sfeer. Het had zich ook in andere steden kunnen afspelen.
