Een moderne jongen in een oeroude magische strijd
De nachtuilen – Jeroen van Unen – Luitingh-Sijthoff – 399 blz.
De nachtuilen gaat over de zestienjarige Tobias Durana die met het vliegtuig afreist naar Londen om in Engeland een uitwisselingsprogramma te volgen. Onderweg naar het vliegveld gebeuren er rare dingen en eenmaal in het vliegtuig blijkt dat hij onderweg is naar de Denari-eilanden, een plek waar hij nog nooit van heeft gehoord. Hij blijkt daar te zijn geboren. Hij ontmoet de excentrieke Rika, die hem vertelt dat zijn ouders vroeger van de eilanden zijn weggevlucht, al weet niemand waarom. Intussen gelooft Louis Vega, de leider van de eilanden, dat Tobias een oeroude magische strijd kan oplossen en dwingt hem tot een loodzware training waarbij Tobias zich afvraagt of hij dit wel wil.
De mooie illustratie op de cover met de knalrode letters en de quote “De Nachtuilen opent met een knal, trekt je naar binnen en laat je niet meer los” geven je het idee dat je heel wat te wachten staat met dit boek. Ik was dus ook zeer benieuwd of het die belofte waar kon maken.
In 35 hoofdstukken maken we kennis met onder andere Tobias en Rika. Het boek begint vreemd en ik vond Tobias ook wat ongeïnteresseerd overkomen. Volgens mij zou elke zestienjarige uit zijn dak gaan of in paniek schieten als hij denkt in het verkeerde vliegtuig te zitten en zeker na aankomst op een totaal onbekende plek niet zomaar alles voor lief nemen. Tobias lijkt het allemaal wel prima te vinden. Er is wel wat twijfel bij hem over sommige zaken, maar voor het grootste deel neemt hij het bijvoorbeeld maar voor lief dat een wildvreemde vindt dat hij zware training moet ondergaan.
Het verhaal komt wat langzaam op gang vond ik, maar mede door de verhaallijn en de verstelstijl komt er geleidelijk aan wat meer tempo en duidelijkheid in. Het is leuk gevonden dat de schrijver het moderne van nu – mobieltjes, whatsappen – combineert met een vleug magie. Het verhaal laat zich daardoor ook niet makkelijk plaatsen. Dan denk je je in de magische middeleeuwen te zijn en dan zit je weer vol in het leven van nu. Bij sommige elementen in het verhaal had ik een beetje een déjà vu gevoel, maar ik kon er mijn vinger niet helemaal op leggen. Naarmate het verhaal vorderde sleet dat gevoel wel wat weg.
Naarmate het boek vordert, kom je er achter voor wat voor problemen Tobias komt te staan. Eigenlijk groeit de vertelstijl mee met het verhaal en eenmaal over de helft, wilde ik het niet meer wegleggen. De nachtuilen eindigt met een flinke cliffhanger, een zeer open einde, maar wel een bevredigend open einde. In het najaar van 2016 verschijnt deel twee, De slang van Havilah.
