Een originele draai aan een aloud thema
De lantaarnaansteker – Aline Sax – illustraties Ann de Bode – De Eenhoorn – 56 blz.
Met een lengte van 34 en een breedte van 18 centimeter, is dit een boek met een zeer afwijkend formaat. Interessant dat een uitgever dat aandurft, en het siert De Eenhoorn dat zij die uitgever is. Het formaat is niet voor niets zo gekozen en past heel goed bij het onderwerp, een man die op stelten de stad doorkruist om lantaarns aan te steken. Hiermee is meteen duidelijk dat het verhaal zich in een andere tijd afspeelt, een tijd waarin straatlantaarns nog op gas werkten. Op de eerste pagina wordt de sfeer meteen goed weergegeven. Je ziet de lantaarnaansteker, een al wat oudere man met een snor, een baard, een pet en een rond brilletje.
‘Elke avond, als het donker wordt, hoor je getik op straat. Tik tok… tik tok.
Alsof een dier op lange poten voorzichtig door de straten trippelt. Het is de lantaarnaansteker. Op hoge stelten loopt hij door de stad. Bij elke lantaarn blijft hij staan. Hij draait aan het gaswieltje en steekt de wiek aan. Zo laat hij een spoor van licht na. Tik tok… tik tok.’
Op de volgend pagina’s is er een winters straatbeeld te zien met onder andere spelende kinderen in de sneeuw, een vrouw met lange rokken, een man met een hoge hoed en een wandelstok, een koets met paard.
De lantaarnaansteker wandelt de hele stad door, langs ramen van rijke huizen en ramen van arme huizen. Hij ziet de bewoners in hun huiskamers en slaapkamers. Hij ziet een echtpaar waarvan de vrouw doodziek in bed ligt, een meisje dat elke dag weer wacht op haar geliefde, een vreemdeling die nooit bezoek krijgt, een ouder stel dat verdrietig uitkijkt op een lege kinderstoel…
Het wordt er allemaal niet vrolijker op en de realistisch getekende prenten worden steeds somberder en verdrietiger. Dan besluit de lantaarnaansteker iets te doen wat deze mensen op een of andere manier bij elkaar zal brengen.
De lantaarnaansteker is typisch zo’n prentenboek voor de winterse donkere dagen, met een verhaal waarin wanhoop en somberte wordt omgezet in hoop en een beetje licht in de duisternis. Bij mij bleef na de laatste pagina de somberte wel overheersen, dus iets meer licht in de duisternis had van mij wel gemogen. Toch is het een boek waarin Sax en De Bode een aloud thema op een originele manier hebben weten neer te zetten, en dat maakt het boek bijzonder genoeg om onder de aandacht gebracht te worden.
