Een verhaal van troost

De jongen, de mol, de vos en het paard – Charlie Mackesy – vertaling: Arthur Japin – Kok Uitgevers – 128 blz.

Soms is er niet veel nodig om een boek te maken dat blijft hangen. Met een mengeling van schetsmatige tekeningen, handgeschreven tekst en goed gekozen uitspraken en korte dialogen creëert de Amerikaanse auteur Charlie Mackesy een eigen sfeer en wereld die de lezer aan het denken brengt met in de hoofdrollen een jongen, een mol, een vos en een paard.

‘Wat lijkt jou de grootste tijdverspilling?’ ‘Jezelf met anderen vergelijken,’ zei de mol.

Een jongen reist door een wildernis en ontmoet er een mol die houdt van een lekkernij die je niet direct aan dit diertje zou toeschrijven. Samen trekken ze verder en bevrijden een vos uit een valstrik. Een delicate opdracht want een mol staat op de menukaart van een vos. Ten slotte ontmoeten ze een paard dat verder met hen optrekt. Hun tocht vindt plaats in de lente. Het ene moment valt er sneeuw, het volgende schijnt de zon. Wisselvallig zoals het leven.

Het verhaal is heel eenvoudig. Maar dit is van minder belang. De jongen en de dieren wisselen constant gedachten met elkaar uit. Elk heeft zijn eigen karakter en draagt zijn eigen verleden mee dat niet nader wordt gespecifieerd. De jongen is eenzaam als hij de mol ontmoet. De ietwat bange vos zegt weinig. Het leven heeft hem pijn gedaan. Het wijze paard onthult een geheim.

Het geheel doet met zijn vele levenslessen denken aan De kleine prins en aan Winnie de Pooh. Een boek dat op het eerste zicht voor kinderen is bedoeld maar waar zeker ook volwassenen iets aan zullen hebben. Het roept heel wat emoties op: kwetsbaarheid, vriendschap, eigenliefde, jezelf aanvaarden zoals je bent maar het gevoel dat overheerst is dat van troost door er te zijn voor elkaar.

‘Onthoud altijd dat je ertoe doet, jij bent belangrijk en er wordt van jou gehouden en jij verrijkt deze wereld zoals niemand anders dat kan.’

Kris Muylle