Eigenzinnige Vlaamse verhalenverteller
De jacht op Ursula Graurock – Marnix Peeters – Arbeiderspers – 191 blz.
Marnix Peeters blijft de ene na de andere roman produceren. Hij is met recht een echte verhalenverteller. Ik vond zijn debuut De dag dat we Andy zijn arm afzaagden geweldig goed en een echte literaire roman. Sindsdien volgt Peeters zijn eigen weg en voor de lezer kan dat verwarrend werken. Wat kan je van hem verwachten? In elk geval is de taal altijd verrassend en het onderwerp bijzonder. Deze keer een schelmenroman waarin Peeters in de voetsporen treedt van Leonhard Huizinga met zijn duo Adriaan en Olivier, maar ook in die van Herman Brusselmans en P.F. Thomése met zijn verhalen over J. Kessels. Een verhaal dat je dus niet al te serieus moet nemen. Het is vooral om te lachen.
Hoofdpersoon Cherif Sese Soko, de donkere uitbater van een nachtwinkel, heeft helderziende gaven, al geeft hij dat zelf niet toe. Een van zijn klanten, de student Woutje Timmermans, gelooft wel in die gaven. Als Cherif voor de grap oppert dat de Pandaworsten waar alle klanten zo verzot op zijn, worden geproduceerd in een fabriek in Duitsland waar ene Ursula Graurock de CEO is, neemt Woutje dat voor waar aan. Hij wil Ursula interviewen voor een proefschrift en dat zet een reis in gang. Ze gaan met zijn vieren, Anamanda, een klant die bij Cherif een vibrator (de Dragon Plus Ultra) heeft gekocht, Dikke Donny die verzot is op eten, Cherif en Woutje stappen in de auto en reizen af naar Duitsland op jacht naar Ursula Graurock.
Er is nog een tweede lijn in het boek. De vader van Cherif, Dieudonné Sese Soko, lijdt aan dementie en wordt verzorgd in een tehuis. Als hij verliefd wordt op medepatiënt Maria Deklever veroorzaakt dat onrust bij de dochters van Maria die denken dat Cherifs vader en Maria afstevenen op een huwelijk waardoor zij een deel van de erfenis zouden kwijtraken. Wat zeer onwaarschijnlijk is, omdat beiden niet goed meer kunnen praten. Dieudonné zegt alleen nog ‘hng’.
Marnix Peeters staat erom bekend dat hij geen blad voor de mond neemt. Hij heeft een hekel aan mensen met lange tenen en het woke gedrag dat tegenwoordig overal opduikt. Een sensitivity reader is dan ook niet door de tekst van Peeters gegaan, maar dat zijn we van hem gewend. De beledigingen worden netjes over alle personages verdeeld, want iedereen komt een keer aan de beurt: mannen, vrouwen, homo’s en hetero’s.
Cherif laat de nachtwinkel over aan het echtpaar Tom en Bas en de dames Tanja en Anette, vaste klanten van de winkel. Ook dat geeft allerlei verwikkelingen. De hoofdmoot van het verhaal gaat over de zoektocht naar Ursula Graurock, die iets heel anders blijkt te doen dan Cherif en zijn medereizigers hadden verwacht. Kortom, De jacht op Ursula Graurock is een slapstick, waar ik soms hardop om heb moeten lachen. Hoewel er ook wat flauwe grappen inzitten, overheerst toch de lol, maar je moet geen lange tenen moet hebben of woke zijn. Geen boek voor zuurpruimen, dat is duidelijk.
Boek bestellen!
