Genot om te lezen
Het eeuwige leven – Matt Haig – Vertaling Monique ter Berg – Lebowski – 344 blz.
Matt Haig (1975) is zeer veelzijdig: hij schrijft romans, kinderboeken, non-fictie en filmscenario’s. Zijn werk wordt gepubliceerd in meer dan dertig landen. In 2015 verscheen bij Lebowski het autobiografische Redenen om te blijven leven, waarin Haig openhartig spreekt over zijn depressie. Hij woont samen met zijn vrouw en kinderen in York, Engeland.
De 41-jarige geschiedenisleraar Tom Hazard ziet eruit als een normale man, maar leeft door een ongewone aandoening al eeuwenlang. Hij is overal geweest, heeft alles meegemaakt, is talloze malen van identiteit veranderd. Hij wil nu vooral een gewoon leven, net als ieder ander. Hij mag alleen niet verliefd worden…
Bij het lezen van deze flaptekst denk je nog dat het alle kanten op kan gaan, dus ik gaf het boek een kans. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb! Schrijver Matt Haig combineert een science fiction-sfeertje, met historische roman-momentjes en een hoop toegankelijkheid en medeleven. Ook weet hij op een bepaalde manier saamhorigheid en eenzaamheid te combineren in Ă©Ă©n enkele hoofdpersoon. Je zou het bijna ook een coming of age-roman kunnen nemen, zij het niet dat Tom al ruim 400 jaar oud is als Het eeuwige leven begint. Dit boek heeft van alles, en het werkt.
De hoofdstukken van Het eeuwige leven verschillen sterk van lengte, maar het stramien is gelijk. Het ene hoofdstuk beleef je samen met Tom in het huidige Londen, in het andere hoofdstuk neemt hij je mee naar een bijzonder deel van zijn vroegere leven. De ene keer stelt hij je voor aan de liefde van zijn leven, de andere keer betreedt William Shakespeare in levende lijve het toneel, maar ook een avontuur in het wilde westen van Amerika ontbreekt niet.
Matt Haig heeft een toegankelijke schrijfstijl. Niet lastig om te lezen, maar zeker ook niet simplistisch. Iedere zin is gewoonweg raak. Samen met de prachtige hoofdpersoon en een knappe opbouw van Het eeuwige leven, maakt dat dit boek van zijn hand een genot om te lezen.
Felice Beekhuis
