Jeugdthriller voor in de vakantiekoffer
Vergelding – Tim Bowler – Vertaald door Mance Noordenbos – De Fontein – 255 blz.
Vergelding zet veelbelovend in met de vondst van een lijk. Maja struikelt erover en ontdekt al snel dat er verderop nog één ligt. Maja is hier onbekend omdat ze nog maar net in het dorp dat aan het bos grenst, woont. Haar ouders hebben er een oud pand gekocht met de bedoeling het hotel dat daar al was, voort te zetten.
Samen met haar broer Tom is Maja eropuit getrokken. Tom ging echter een andere kant uit en ziet dus niet wat Maja ziet. Ze rent weg van de lijken, al heeft ze geen idee waar ze naar toe moet gaan. Het laatste dat ze ziet is dat er iemand over het tweede lijk staat gebogen. Ze komt ten val en pas als haar ouders haar vinden, is ze weer in staat om op te staan.
Het verhaal dat ze aan haar ouders en broer vertelt, en later aan de politie, is verward. Vooral als blijkt dat er geen lijken in het bos liggen. Nog vreemder wordt het als de vrouwelijke politie-agente degene is, die ze daar als lijk zag. Het tweede slachtoffer, een man met rood haar, wordt later aan haar voorgesteld als de assistent van de boswachter. De twijfel slaat ook bij haar toe.
Het is nog maar het begin van een reeks gebeurtenissen waarin een vos – of zijn het er meer? – en een aantal onaangename mensen een rol spelen. Voor Maja wordt het leven steeds angstaanjagender en ingewikkelder. Een kettinkje dat ze goed heeft verstopt maar toch zoek raakt, de manier waarop ze, als buiten haar wil, naar buiten wordt getrokken, de geluiden die ze hoort en de vos die ze ziet. Alleen zij maakt dat alles mee en anderen, haar ouders, haar broer, het personeel en de dorpsbewoners, begrijpen er niets van. Is ze een aansteller? Maar dan vindt ze weer een lijk en ditmaal is het echt. Dan is duidelijk dat er werkelijk iets aan de hand is met het hotel, het huis en het dorp.
Vergelding leest vlot, al is de kwaliteit van het geheel heel verschillend. Op de ene bladzij kijk je, als je bovenaan begint, vast stiekem hoe het onderaan verdergaat, terwijl een hoofdstuk later het verhaal moeizaam verloopt. Een zin als “Tom deed een stap naar voren – maar er zou niet gevochten worden.” is ronduit slecht.
De personages maken veel mee maar het verandert hen nauwelijks, ze blijven vrij vlak. De broer is kwaad omdat hij zich door zijn zus buitengesloten voelt maar doet niet zijn best erachter te komen of het allemaal klopt wat Maja zegt.
Vergelding ziet er aantrekkelijk uit met mooie kleuren en een spannend rood-witgestreept elastiek als een politielint eromheen. Voor de jeugd is het ongetwijfeld een lekker boek voor in de vakantiekoffer.
