Kinderen overleven in na-oorlogs Berlijn
Wolfskinderen – Paul Dowswell – Vertaling Ernst Bergboer – Callenbach – 285 blz.
De Brit Paul Dowswell kreeg grote internationale bekendheid met zijn YA-roman Ausländer, dat in acht talen werd vertaald en bij Callenbach verscheen in november 2009. Zijn boeken Ausländer en Sector 20 kenmerken zich doordat zijn hoofdpersonen de strijd aanbinden met politiek extremisme.
In eigen land was Dowswell al bekend als de auteur van meer dan 60 boeken over (meestal) historische onderwerpen. Hij studeerde Geschiedenis aan de Universiteit van Londen.
Wolfskinderen: Het is juli 1945. Het Derde Rijk van Hitler is ten einde gekomen, en de Tweede Wereldoorlog is voorbij. Otto is de leider van een groep kinderen die leven in de kelder van een verlaten ziekenhuis. De wolfskinderen moeten zien te overleven tussen de legers, de rivaliserende gangs en een oorlogscrimineel die hen stalkt.
Wolfskinderen heeft een heftig onderwerp. Het vertelt het verhaal vanuit het perspectief van de verliezers van de Tweede Wereldoorlog. Ondanks dat de kinderen niets aan alle ellende konden doen, hebben ze wel enorm last van het bijbehorende schuldgevoel. De kinderen Otto, Helene, Ulrich, Klaus, Erich en Hanna dragen hun lot en dit verhaal, je voelt het gewicht bijna op hun schouders. De personages zijn goed en geloofwaardig neergezet. Ook de sfeeromschrijvingen en de setting is netjes gedaan. Het boek leest makkelijk weg, de auteur gebruikt klare taal.
Waar de auteur wel wat steekjes heeft laten vallen, is de spanningsopbouw. Het verhaal in zijn geheel is spannend, maar de opbouw daarvan laat hier en daar wel wat te wensen over. Zo moet je heel lang wachten tot het verhaal rondom Ulrich zich ontwikkelt, terwijl de grote ontploffing waar Erich en Klaus een half boek langs naartoe leven letterlijk in twee zinnen voorbij is. Dit doet wel wat af aan het verhaal. En ook hierdoor zijn sommige dingen 100% raak, terwijl andere zaken eigenlijk een beetje langs je heen gaan.
Dit boek heeft bijna alles wat je als lezer wensen kan: een goed verhaal, een mooi onderwerp en goede personages. Maar het is niet goed genoeg uitgewerkt om klassieker te worden.
Felice Beekhuis
