Knap geschreven jaren ’60-sekte-roman

De meisjes – Emma Cline – Vertaling: Tjadine Stheeman – Lebowski – 310 blz.

Emma Cline (1989) behaalde een Master aan de Universiteit van Columbia en schrijft voor The New Yorker. Ze ontving in 2014 de Plimpton Prize for Fiction van The Paris Review, dat verhalen en essays van haar hand publiceerde. De meisjes is Cline’s eerste roman, en wat voor één…

De explosieve zomer van 1969, de zinderend hete straten van Marin County, Californië. De veertienjarige Evie, verveeld en zwaarmoedig, staat eenzaam tussen twee pas gescheiden ouders, vol van wanhopige rusteloosheid, maar vindt steun in de toevallige vriendschap met het oudere en intrigerende meisje Suzanne. Verbijsterd dat er eindelijk iemand is die haar ziet staan, laat Evie zich al snel opnemen in een commune die later wereldberoemd zal worden, en wordt ze meegezogen in de aantrekkingskracht van diens waanzinnige leider. Al snel is er geen uitweg meer uit een wereld vol misdaad en extreem geweld.

Het boek begint in het heden. Evie is een vrouw van middelbare leeftijd die er even tussenuit moet, en daarom in het vakantiehuisje van een vriend zit. Wanneer de zoon van die vriend langskomt, wordt Evie geconfronteerd met haar verleden. We gaan terug naar 1969 en zien stap voor stap hoe ze in het sekte-leven gezogen wordt. Ze woont bij haar moeder, maar wanneer die een nieuwe vriend krijgt, verandert alles. Evie ontmoet Suzanne en ze raakt in de ban van de groep jonge meiden en hun leider Russell. Deze vrijgevochten groep is precies wat Evie zoekt, om afscheid te kunnen nemen van haar oude leven. En langzaam maar zeker wordt ze opgenomen in deze bijzondere gemeenschap…

Het verhaal is gebaseerd op Charles Manson en zijn sekte The Manson Family. Het verhaal is vrijwel één op één te projecteren op de wereld rondom Manson. Maar dat wil niet zeggen dat het verhaal niet spannend of boeiend is. Integendeel. Dankzij Cline’s manier van schrijven en de manier waarop ze Evie en de anderen neerzet, wordt je als lezer het verhaal ingezogen. Met name de personages zie je zo voor, zoals de meisjes van de groep met hun magere armen en lange ongewassen haren. Ieder personage heeft diepgang en is op z’n eigen manier interessant. Ook maakt Evie een persoonlijke ontwikkeling door, en zelf haar eigen gevoel van onbeholpenheid is knap beschreven. Cline is een enorm goede schrijfster! Ik begrijp de hype wel.

Felice Beekhuis