Lekker doorleesboek voor een regenachtige zondag
Donker water – Mikaela Bley – Vertaling: Elina van der Heijden & Wiveca Jongeneel – A.W. Bruna – 427 blz.
Mikaela Bley (1979) is geboren in Stockholm en woont daar samen met haar man en twee kinderen. Ze werkte als inkoper voor het tv-station TV4, maar schrijft nu fulltime. Dochter vermist, een thriller met in de hoofdrol misdaadverslaggeefster Ellen Tamm, is haar debuut. Inmiddels is ook het tweede boek van de serie Donker water in Nederland verschenen. In het eerste boek, Dochter vermist, raakt het achtjarige meisje Lycke vermist in Stockholm. Op een steenworp afstand, in het hoofdkwartier van televisiezender TV4, volgt misdaadverslaggever Ellen Tamm het nieuws over de verdwijningszaak met grote belangstelling. Ellen raakt geobsedeerd door de zoektocht naar Lycke. Lycke’s verdwijning raakt Ellen persoonlijk, door een gebeurtenis in haar eigen leven. De zaak dwingt haar de confrontatie aan te gaan met haar verleden.
In Donker water lopen we mee met een nieuwe zaak van misdaadjournaliste Ellen Tamm. Op een hete zomerdag vertrekt Ellen vanuit Stockholm naar haar ouderlijk huis in Sörmland. Ze kan niet langer vluchten voor haar verleden en voor de traumatische persoonlijke herinneringen die naar boven kwamen toen ze werkte aan de zaak van het verdwenen meisje Lycke. Nu gaat ze terug naar waar het allemaal begon, toen ze acht jaar oud was en haar tweelingzusje stierf. Als Ellen langs de snelweg stopt om te tanken, hoort ze dat er niet ver daarvandaan het lichaam van een zwaar toegetakelde vrouw is gevonden. Niemand lijkt te weten wie ze was of wat ze in die omgeving deed. De inwoners van het dorp zijn erg aangedaan door de moord.
Ellen besluit zich in de zaak te verdiepen en hoe meer ze in het verhaal van de vrouw duikt, des te meer ontdekt ze dat het idyllische dorpje duistere geheimen herbergt. Zo speelt er iets rondom de families van Alexandra en Hannah, wiens oudste kinderen lijken te ontsporen. Maar er is meer aan de hand. Interessante dingen. Als ik dit verhaal opnieuw beschreven zou worden vanuit het perspectief van dochter Alice, zou ik het zo lezen.
In het eerste Ellen Tamm-boek was het plot vrij goed te doorzien, maar schrijfster Mikaela Bley heeft zich doorontwikkeld. De schrijfstijl is nog net zo vlot, maar het plot is beter en een stuk minder voorspelbaar. Het is geen boek om naast je neer te leggen; het is een echt doorleesboek.
Naast de toegankelijke schrijfstijl, heeft Bley in het neerzetten van realistische karakters een kwaliteit in zichzelf gevonden. De personages lijken net echt. De ongemakkelijk situaties zouden zo in het dorpje verderop plaats hebben kunnen gevonden. Het is geen ver-van-mijn-bedshow, alles komt zo dichtbij. En hoewel Donker water misschien geen doodenge thriller is, zit er genoeg spanning in om je continu bij de les te houden. Daarbij eindigt Donker water vrij abrupt, dus daarna móét je het derde boek wel lezen.
Felice Beekhuis
