Meeslepend verhaal over twee jonge criminelen
Bloedbroeders – Helen Vreeswijk – Van Goor – 302 blz.
Helen Vreeswijk (1961) werkte jarenlang bij de recherche, tot 2010. Haar ervaringen geven haar inspiratie voor spannende verhalen, waarin jongvolwassenen een grote rol spelen. Vreeswijk debuteerde in 2001 met Het geheim van Brute Han. Inmiddels zijn al ruim 300.000 exemplaren van haar boeken verkocht en zijn meerdere titels vertaald.
Een rechercheur die schrijver wordt, heeft natuurlijk altijd een streepje voor op een schrijver die zich slechts inleeft in een agent. Vreeswijk kent de kneepjes van het vak en gebruikt deze om de politieacties een realistische tintje te geven. Het is altijd fijn als de politie professionaliteit en geloofwaardigheid uitstraalt, zelfs al is het maar in een fictief verhaal. Vreeswijk is hierin zeer geslaagd.
Ayaan en Reza zijn bloedbroeders. En bloedbroeders gaan voor elkaar door het vuur. Tenminste, dat denkt de zestienjarige Reza. Hij kijkt tegen zijn oudere neef op en draagt hem op handen. Ayaan heeft succes bij de vrouwen, rijdt in een prachtige auto en runt het familiebedrijf. Als Ayaan Reza vraagt of hij met hem een klusje wil klaren, kan hij niet weigeren. Zelfs niet als Ayaan hem een wapen laat zien. Een goed geplande roofoverval. Het kan niet fout gaan. Maar het gaat wel fout. Gruwelijk fout. En dan blijkt dat de band van de bloedbroeders niet zo sterk is als ze dachten.
Ayaan is een jongen van de wereld, en Reza – die pas sinds kort in Nederland is en nog niets begrijpt van dat gekke taaltje dat overal gesproken wordt – bewondert hem daarom. Maar wanneer Ayaan toch niet zo’n lieve jongen blijkt te zijn, is het eigenlijk al te laat…
Bloedbroeders is een goed voorbeeld van het genre dat Vreeswijk meestal schrijft. Twee jonge jongens spelen de hoofdrol is deze politieroman. Toch gaat het er in Bloedbroeders niet om of de jongens gepakt worden, maar om de scheve dynamiek tussen de neven Ayaan en Reza. Je ziet de jongen bijna voor je en voelt met Reza mee. Ondanks dat het boek wat traag begint, leest het tweede deel als een sneltrein. Op een bepaald moment wil je het boek niet meer neerleggen, maar lees je het in Ă©Ă©n zucht uit. Vreeswijk heeft met Bloedbroeders een erg meeslepend boek geschreven. Al had ik zelf de laatste epiloog-alinea weggelaten als ik de schrijver was. Vreeswijk maakt opeens een tijdsprong en sluit het boek wel erg plotsklaps af. Een iets meer open einde had ik prettiger gevonden.
De boeken van Helen Vreeswijk werden mij aangeraden, maar ik had tot nu toe nog niets van haar gelezen. Toen ik zag dat er een nieuw boek van haar op de markt werd gebracht, heb ik de kans gegrepen. Ik begrijp inmiddels waarom Vreeswijk zo’n populaire auteur is. Ik heb Bloedbroeders met veel plezier gelezen, en hou haar en haar verdere werk zeker in de gaten.
Felice Beekhuis