Mieke Prins een veelzijdig vertaalster

Mieke Prins is de persoon achter de Taalpraktijk. Haar gevoel voor taal kreeg ze met de paplepel ingegoten. Haar ouders werkten in het onderwijs, waardoor er thuis veel aandacht voor taal was. Er was een constante aanvoer van boeken, vooral jeugdliteratuur. Zo ontwikkelde zij haar liefde voor taal en literatuur. Haar loopbaan begon in de verpleging. Na haar opleiding tot verpleegkundige heeft ze in Engeland gewerkt. Ze raakte verknocht aan de Engelse taal en cultuur. In totaal heeft ze elf jaar in de verpleging gewerkt. Daardoor kent ze de doelgroep en het jargon van medische teksten. In 1998 volgde ze de docentenopleiding Nederlands. Na een periode te hebben lesgegeven, werd ze mediathecaris op een lerarenopleiding. Daarnaast deed ze de vertaalopleiding Engels, die ze in 2010 heeft afgesloten. Mieke vertaalt medische teksten en romans.

Je ouders werkten beiden in het onderwijs en er werd veel gelezen. Welke boeken hebben in je vroegste jeugd indruk gemaakt?

Een paar titels die me te binnen schieten, zijn Wiplala (Annie M.G. Schmidt), De kinderen van de grote fjeld (Laura Fittinghoff) en Peerke en zijn kameraden (W.G. vd Hulst).

Schreef je als kind ook verhaaltjes of was je alleen een lezer?

Ik was meer een lezer. Als tiener schreef ik wel eens een gedicht; dan probeerde ik mijn gevoelens op papier te zetten.

Je koos na de middelbare school voor de verpleging en niet voor het onderwijs of een taalstudie. Waarom de verpleging?

Ik heb na de middelbare school eerst een bibliotheekopleiding gedaan, omdat ik gek was op boeken. Ik had toen een bijbaantje in een verzorgingshuis. Dat werk gaf me zoveel voldoening dat ik in de verpleging ben gegaan.

Op latere leeftijd ging je weer een andere kant op, en volgde de docentenopleiding Nederlands. Beviel de verpleging je toch niet?

Ik ben de opleiding Nederlands gaan doen uit interesse; ik wilde weer iets leren, me ergens in verdiepen. De verpleging vind ik nog steeds een prachtig vak, maar door de werkdruk had ik voortdurend het gevoel dat ik tekortschoot. Daarom ben ik wat anders gaan zoeken.

Je hield niet op met studeren en ging ook nog een vertaalopleiding Engels doen. Al met al heb je nu een ideale bagage om te vertalen. Zie je dat ook zo?

Ja, zo ervaar ik dat inderdaad. Alles wat ik hiervoor heb gedaan en geleerd, kan ik voor mijn huidige vak gebruiken. Dat is geweldig leuk.

Op je website geef je aan dat je door je achtergrond in de verpleegkunde medische informatie naar eenvoudig Nederlands kunt vertalen. Aan wat voor vertaalopdrachten moet ik dan denken?

Bijvoorbeeld patiënteninformatie, of tijdschriftartikelen voor geïnteresseerde leken. Maar ik heb ook cursussen herschreven in eenvoudige taal.

Is het vertalen van medische teksten voor jou net zo interessant als het vertalen van Engelse literatuur?

Het is niet te vergelijken. Het is allebei heel leuk en interessant om te doen, maar een compleet andere tak van sport. De enige overeenkomst is misschien dat ik altijd streef naar soepele teksten, die vlot lezen.

Voor uitgeverij Karmijn vertaalde je Angel van Elizabeth Taylor en De boekhandel van Penelope Fitzgerald. Kende je het werk van die schrijfsters voor je de boeken ging vertalen? Hoe bereidde je je voor?

Ik kende geen van beide auteurs. Ik bereid me voor door veel over een auteur te lezen en de recensies van het Engelse boek te lezen.

Het boek van Taylor telt meer dan driehonderd bladzijden. Hoe lang doe je al met al over zo’n vertaling?

Te kort! Ik had vier maanden de tijd, maar ik had liever een jaar de tijd gekregen. Maar ja, daar heb ik niet om gevraagd… Ik ben vreselijk in tijdnood gekomen, vooral omdat ik daarnaast ook nog medische opdrachten had. Gelukkig was de uitgeefster heel soepel en kreeg ik uiteindelijk extra tijd.

Wanneer je op een stuk tekst stuit dat heel lastig te vertalen is, ga je er dan toch mee door of laat je het even liggen en vertaal je een stuk dat erna komt?

Ik lees het boek van tevoren zo vaak en grondig dat ik niet meer voor verrassingen komt te staan. Maar af en toe is er toch nog een zin die vragen oproept of die grammaticaal lastig is. Die laat ik dan even liggen. Bij Angel heb ik geregeld mijn vriendin geraadpleegd, die native speaker is er veel literatuur leest. En een andere vriendin die moderne letterkunde doceert, heeft meegelezen. Dat helpt enorm om er wat moois van te maken.

Zijn er ook boeken of genres die je niet wilt vertalen?

Ja, ik heb pas nog nee gezegd tegen een boek dat ik niet zag zitten. Soms ligt een boek me niet of denk ik dat het te moeilijk voor me is.

Het Engelse taalgebied kent vele klassiekers. Is er een waar je graag je tanden in zou zetten?

Winnie-the-Pooh. Een grappig en diepzinnig boek. Volgens mij is de laatste serieuze vertaling die van Mies Bouhuys. Maar ik ben bang dat ik er weliswaar in zou slagen een modernere vertaling te maken, maar geen betere…

Vragen: Pieter Feller