Minoes van Annie M.G. Schmidt
Genieten van Jakkepoes, Fluf en de Pompkat
Mijn ‘all time favourite’ kinderboek is Minoes van Annie M. G. Schmidt. Als kind heb ik het meerdere keren gelezen en als volwassene kwam ik het weer tegen in een boekhandel en nam het meteen mee, om het nog een paar keer te lezen. Toen ik bij de jeugdafdeling van de bibliotheek werkte las ik het voor in groep vijf als onderdeel van het leesprogramma. We mochten dat jaar onze eigen favoriet meenemen en daar een stukje uit voorlezen, net als van andere golden oldies zoals Pluk van de Petteflet en Pippi Langkous. Maar zodra ik in Minoes begon, wilden de kinderen dat ik doorging. Nog een hoofdstuk, ah toe! Tot ik moest stoppen en de juf aanraadde om het boek maar snel in de bieb te lenen verder te lezen in de klas. Ook mijn eigen kinderen heb ik het voorgelezen en mijn dochter heeft het al een paar keer zelf gelezen. Van de verfilming hebben we samen ook nogal genoten maar het boek blijft het leukste.
Het verhaal van de jonge juffrouw die eerst een kat was en om een onduidelijke reden is veranderd in een mens spreekt tot de verbeelding, van jong tot oud, zowel jongens als meisjes. Je kan je helemaal inleven hoe lastig Minoes het vindt om zich als een mens te gedragen. En dat ze zo graag een warm thuis heeft, wat ze vindt bij meneer Tibbe, de journalist die vast zit met het schrijven van stukjes omdat hij geen goed materiaal heeft. Minoes zorgt met haar netwerk van katten voor genoeg materiaal om leuke en interessante stukjes te schrijven en daarmee verdwijnt de aanvankelijke schuwheid tussen hun tweeën ook langzaam. Samen brengen ze geheimen en misstanden in het dorp aan het licht. De vele onderonsjes tussen de katten zijn ook een lust om te lezen. De Jakkepoes, Fluf en de Pompkat. Ze hebben allemaal menselijke trekjes en dat maakt het zo leuk. Ik weet zeker dat ik dit boek nog een paar keer ga lezen!
