Mooi boek over de dieren om ons heen
Beestachtige buren – Bouwien Jansen en Lotte Stegeman, illustraties Marieke Nelissen – Luitingh – Sijthoff – 92 blz.
Ogen die je vanuit een ingezoomde vossenkop fel aankijken: alleen al om de schitterende cover is dit een boek om in huis te willen hebben, en dan heb je het nog niet eens opengeslagen. Maar de binnenkant stelt niet teleur, integendeel. Tal van kleinere en grotere zoogdieren passeren de revue. Dieren die je in je eigen omgeving zomaar zou kunnen tegenkomen, zelfs in je eigen huis of tuin. De huismuis komt voorbij, het konijn, de mol, de haas, de hermelijn, de vos, maar ook bijvoorbeeld de witsnuitdolfijn en de zeehond.
‘Dit is zijn pootafdruk’, ‘dit is zijn drol’, ‘zo groot is hij’: beestenweetjes die bij ieder dier aan bod komen. De begeleidende tekeningetjes laten zien dat die pootafdrukken en drollen nog behoorlijk van elkaar kunnen verschillen. Dat is ook meteen het praktische aan deze informatie: als je ze een beetje bestudeert, kun je wellicht zelf aan pootafdrukken en uitwerpselen zien welk dier onlangs in de buurt is geweest.
De introteksten zijn stuk voor stuk lekkere binnenkomers. Het hoofdstuk over de vos, bijvoorbeeld, begint zo: “Bloeddorstige kippenkiller. Je zult maar zo’n bijnaam hebben. Dan vindt dus echt niemand je zielig als je in een val zit. Dan mag iedereen zomaar gif op je eten strooien. Of kogels door je kop jagen.”
De auteurs beschrijven vervolgens op sappige wijze hoe het de vos toch lukt om nog steeds vrolijk rond te wandelen, wat zijn kracht is, waar zijn zwaktes liggen, wat hij eet, hoe hij leeft en bijvoorbeeld of hij natuurlijke vijanden heeft. Volgens dit stramien worden alle beesten en beestjes beschreven, allemaal met een pakkende, speelse intro en dito vervolgtekst.
“Hij moet Roodkapje inmiddels wel háten. De reputatie die de wolf door dat sprookje heeft, raakt hij vermoedelijk nooit meer kwijt. Alsof hij het liefst niks anders doet dan onschuldige oma’s en kleine meisjes opeten.”
Maar niet alleen qua tekst valt er veel leuks, moois en interessants te beleven. Bij elk hoofdstuk staat een prachtige, natuurgetrouwe plaat van de hand van Marieke Nelissen, het ene dier nog fraaier in beeld gebracht dan het andere, en op zo’n manier dat je de vachten en snorharen van die beesten bijna kunt vóélen. Werkelijk schitterend gedaan.
Er is ook een hoofdstuk ingeruimd voor het zoogdier dat de mens heet, met als titel ‘Boze buurman’, inclusief tekeningetjes van zijn voetafdruk en zijn drol. “Een kop vol hersenen”, staat in de inleiding, en: “De mens is met stip het raarste zoogdier van dit boek. Een buitenbeentje. Het bizarre schepsel vindt zichzelf ronduit geniaal. Maar zo gedraagt hij zich niet altijd.” De toon is hiermee gezet en uiteindelijk krijgen we ook de boodschap dat de mens beslist niet zonder al die beestachtige buren kan en dat het hoog tijd wordt dat dit briljante zoogdier een wat betere buurman wordt. Daar lijkt me niets te veel mee gezegd.
