Stille wateren hebben diepe gronden
De weduwe – Fiona Barton – Vertaling: Hilke Makking – The House of Books – 368 blz.
Fiona Barton werkt samen met journalisten over de hele wereld en leidt ze ook op. Zelf heeft ze onder andere bij de Daily Mail, de Daily Telegraph en de Mail on Sunday gewerkt, waar ze tijdens de British Press Award de prijs voor Verslaggever van het Jaar won. Ze is geboren in Cambridge en woont tegenwoordig in het zuidwesten van Frankrijk. De weduwe is haar eerste thriller.
De weduwe is het verhaal van Jean. Een vrouw die ogenschijnlijk een heerlijk leventje leidt. Een mooi huis, een prima baan en een knappe echtgenoot. Totdat er een klein meisje wordt ontvoerd en haar echtgenoot Glenn als verdachte wordt aangemerkt. Zoals een goede vrouw betaamt blijft ze achter haar man staan. Maar nu is Glenn dood en kan ze eindelijk haar verhaal vertellen…
Het verhaal is opgebouwd door middel van meerdere verhaallijnen en wordt verteld vanuit een wisselend perspectief. Grotendeels zijn afwisselend de weduwe (Jean), de verslaggeefster (Kate), de rechercheur (Bob) aan het woord. Daarnaast hebben de moeder van het vermiste meisje en de echtgenoot een klein aandeel. Bij elk hoofdstuk wordt duidelijk aangegeven wie aan het woord is en is er tevens een datum vermeld. De datumaanduiding geeft aan of het verhaal zich in het heden of verleden afspeelt.
En dan begint Jean te vertellen. Ze heeft zich laten overrompelen door Kate en gedwee en afwachtend ondergaat ze het hele gebeuren. Dit is ook typerend voor Jean zoals we in het verhaal zullen lezen. Jean is een vrouw die niet over een eigen wil beschikt en onderdanig is naar haar echtgenoot. Dat mooie leventje van Jean is een grote façade zoals al gauw zal blijken. Langzaam komt Jean erachter dat ze haar echtgenoot eigenlijk niet kende en dat hij veel geheimen voor haar had. Of waren het toch geen geheimen voor haar en is ze een meester in misleiding? En is haar houding en gedrag alleen maar schijn?
Het je afvragen hoe het nu allemaal in elkaar zit houdt de spanning in het boek en blijft de nieuwsgierigheid voeden. Toch waren er in De weduwe gedeeltes waar de vaart verslapte en het moeilijk was de aandacht vast te houden. Het personage Dawn, de moeder van het vermiste meisje, is een beetje vlak neergezet en haar gevoelens worden niet scherp weergegeven. Er is geen indruk van haar te krijgen en dit is een kleine tekortkoming in het verhaal. Na de wat mindere gedeeltes wordt het plots een stuk interessanter en vanaf dat moment weet het verhaal volledig te boeien. Dit maakt voor het geheel weer een heleboel goed. Vooral de verrassende plotwendingen en de wijze waarop Jean wordt neergezet maken De weduwe interessant genoeg om te lezen, maar toch was dit boek niet zoals verwacht.
