Svea Ersson verzon als kleuter al verhalen

svea erssonSvea Ersson (Heemskerk, 1965) dankt haar achternaam aan haar opa, een Zweedse zeeman die met een Nederlands meisje trouwde. Svea is getrouwd met Chris en heeft een zoon van dertien. Naast auteur is ze financieel medewerker bij een gemeente. Ze ontdekte het plezier dat boeken kunnen bieden al vroeg. Jarenlang was lezen haar grootste hobby, tot het verplicht lezen op de havo daar een einde aan maakte. Een andere favoriete bezigheid was schrijven. Ze schreef een aantal korte verhalen en voltooide op haar zestiende haar eerste boek. Het belandde op een kastplank en ligt daar nog steeds. Nadat ze haar diploma had behaald, ging ze in een fotozaak werken. Het schrijven schoot er bij in.

Het was jaren later toen ze de pen weer oppakte en aan een nieuw boek begon. Toen het manuscript af was, belandde ook dit in de kast. Ze deed later mee aan een schrijfwedstrijd die werd georganiseerd door uitgeverij Crime Compagnie (destijds Verbum Crime) samen met de websites Chicklit.nl en Vrouwenthrillers.nl. De dag dat Ilse Karman van Verbum Crime belde om te zeggen dat ze de winnares was, kon ze haar geluk niet op. De eerste prijs was publicatie van het winnende manuscript. Dit resulteerde in Svea’s eerste thriller Alleen Eva(2009). Svea’s vierde boek is in september 2014 verschenen en heet Na Melanie.

Uit wat voor gezin kom je? Werd er veel gelezen?

We waren met zijn vieren thuis. Mijn vader en moeder, mijn zus, die bijna tien jaar ouder is, en ik. Mijn ouders zijn in de jaren dertig geboren en hebben niet veel meer onderwijs dan de lagere school genoten, maar er werd bij ons thuis wél gelezen. Mijn vader las me altijd voor als hij thuiskwam uit zijn werk, hoewel hij dan eigenlijk liever even wilde slapen. Het liefst hoorde ik steeds dezelfde verhalen, zodat ik hem kon corrigeren als hij een woord verkeerd zei, haha! Het lezen lukt bij mijn vader helaas niet meer, maar mijn moeder van 85 leest nog steeds, ik heb haar laatst De lege stad van Simone van der Vlugt nog gegeven.

Wat waren je favoriete boeken als kind?

Toen ik nog voorgelezen werd, waren Wipneus en Pim favoriet. Vooral hun avontuur op het muggeneiland, daar kon ik me helemaal in verliezen. Later las ik veel van Enid Blyton. De Vijf, De dolle tweeling, Pitty – en de series van Anneke Bloemen. Op mijn negende las ik Kruistocht in Spijkerbroek en werd Thea Beckman mijn favoriete schrijfster.

Herinner je je nog je eerste verhaaltje/gedichtje en waar ging dat over?

Mijn eerste verhaal op papier herinner ik me niet, maar dat zal vast een opstel zijn geweest. De eerste verhalen in mijn hoofd ontstonden toen ik een jaar of vier was. Ik had toen een cavia en daar verzon ik van alles omheen. Hij droeg kleren en beleefde allerlei avonturen. Waar ik ’s morgens stopte met het verhaal, ging ik ’s avonds weer verder. Ik was een late slaper, het was een manier om me niet te vervelen in bed.

Na Melanie speelt zich af in de buurt van Rijssen. Ken je die omgeving zelf ook?

Ja, toevallig wel, we zijn een paar keer met vakantie geweest in Enter, een paar kilometer van Rijssen.

Het complot van Na Melanie zit heel goed in elkaar. Ook de beschrijving van de omgeving. Ga je tijdens het schrijven van een manuscript op zoek naar een plek en schrijf je dat uit?

Nee, de omgeving die ik beschrijf zou wel echt kunnen bestaan, maar komt niet overeen met de werkelijkheid. Ik bepaal op de kaart een plek waar het boek zich afspeelt en verzin de rest erbij.

Hoe ga je te werk bij het schrijven? Maak je een schema of schrijf je organisch?

Alleen Eva en Voor altijd Isa heb ik organisch geschreven. Tijdens het schrijven namen de verhalen daardoor soms een verrassende wending. Bij Zonder Lisa en Na Melanie ben ik meer gestructureerd te werk gegaan en stond de afloop min of meer vast. Maar schema’s uitwerken op papier doe ik niet. Het zit allemaal in mijn hoofd.

Je hebt wel pech gehad met eerdere boeken, die o.a. niet uitkwamen door geldgebrek bij de uitgever. Heb je na vier uitgegeven boeken niet het gevoel dat je hier nog iets mee wilt doen? Of vind je ze achteraf toch niet goed genoeg?

Nee, ze zullen niet meer in hun geheel worden uitgegeven, daarvoor was het thrillergehalte te laag, weet ik nu. Maar ik sluit niet uit dat ik gedeelten ooit nog hergebruik als verhaallijn in een ander boek.

Je werkt als financieel medewerkster bij een gemeente. Waar en op welke tijden schrijf je?

Ik heb geen eigen werkkamer en schrijf thuis in de woonkamer. Dat wordt steeds moeilijker, omdat mijn zoon steeds later naar bed gaat en er nog maar weinig avond overblijft. Vroeger schreef ik regelmatig ’s nachts, maar dat trek ik niet meer. Ik ben dan ook nog niet aan een nieuw boek begonnen. Hopelijk kan ik het schrijven in september weer oppakken.

Je hebt een Zweedse grootvader. Heeft Zweden nog een speciale betekenis voor je, misschien in je boeken?

Ja, toch wel. Mijn eerste boek, Alleen Eva, speelt zich deels in Zweden af en bevat herinneringen die ik aan dat land heb. Ook een kort verhaal dat ik pas heb geschreven heb ik weer in Zweden gesitueerd.

Wat zijn je verdere schrijfplannen? Nog meer thrillers of misschien ook een ander genre?

Ik heb zo beperkt tijd dat ik vooral hoop weer aan schrijven toe te komen. En als dat gebeurt, zal het vast weer een thriller worden. Het spanningselement sluipt er nu eenmaal vanzelf in en ik houd daar ook heel erg van.

Welke vijf boeken zou je sowieso meenemen naar en onbewoond eiland en waarom?

Poeh, dat is een lastige vraag. Aan lezen kom ik namelijk ook nauwelijks toe. Er zijn zoveel boeken die ik nog wil lezen, om nog maar niet te spreken van de boeken waarvan ik het gevoel heb dat ik ze zou moeten lezen, dat kiezen moeilijk wordt. Ik denk dat ik mijn e-reader maar meeneem. Daarop staan vijf ongelezen boeken van Arnaldur Indridason en het lijkt me heerlijk om daar in alle rust van te genieten.

Hier kun je nog iets zeggen dat je graag kwijt wilt.

Bedankt voor het interview, ik vond het leuk de vragen te beantwoorden.

Vragen: Kirstin Rozema en Pieter Feller

Andere recensies

Jefferson, een geheim geurtje – Jean-Claude Mourlevat – Vertaling: Lies Lavrijsen – Lannoo – 256 blz.  Weer een heerlijk boek over Jefferson, geschreven door Jean-Claude Mourlevat, winnaar van de Astrid Lindgren Memorial Award. Het verhaal speelt zich af in een land waar de dieren...
Lees verder Categorie: Kinderboeken
| Reageer!
Ach freule – Elena Beelaerts van Blokland – Pluim – 320 blz.  Elena’s oude grootmoeder moet steeds maar weer denken aan de zo maar verdwenen vader van haar moeder. “… Mijn moeder had altijd iets droevigs in haar ogen,’ zegt ze. ‘Ze was wees....
Lees verder Categorie: Boek van de week, Familiegeschiedenis, Mens & Maatschappij, Non-fictie
| Reageer!
Zie de zon schijnt –  Mohana van den Kroonenberg – Illustraties: Jeske Engels – De Vier Windstreken – 32 blz. Er zijn al heel veel prentenboeken over Sinterklaas verschenen, maar zo’n leuke als dit boek heb ik nog nooit in mijn handen gehad. Ik...
Lees verder Categorie: Prentenboek
| Reageer!