Je verleden onder ogen komen
De schaduwbokser – Johan Zonnenberg – Futuro uitgevers – 175 blz.
Johan Zonnenberg schrijft zowel korte verhalen als romans, gedichten en non-fictie. Deze roman was mijn kennismaking met zijn werk en deze was zeker aangenaam. Als eerste is er de mooie cover die met de titel meteen tot de verbeelding spreekt. De informatie op de achterflap is veel en ik bedacht dat het misschien teveel zou verklappen, maar al lezende in het boek bleek dat gelukkig niet waar.
In De schaduwbokser maken we kennis met Victor, dertig jaar oud en geboortefotograaf. Hij is een eenling en na het stuklopen van zijn relatie met Amy heeft hij drie mislukte dates waarna hij teruggaat kijken op zijn leven.
Zo krijgen wij zijn levensverhaal vanaf zijn vroege jeugd te horen. Tussen zijn mijmeringen door, gaat hij wekelijks bij zijn dementerende moeder op bezoek in het een verzorgingstehuis. Dit brengt ook de nodige emoties met zich mee en voor Victor ook stof tot nadenken. Zijn relatie met zijn moeder is slecht, mede doordat zij nooit heeft willen vertellen wie zijn vader is. Het dementeren brengt een karakterverandering bij zijn moeder te weeg waardoor er langzaam weer wat positief contact komt tussen die twee. In haar heldere momenten vertelt ze Victor toch wat meer over vroeger.
Ik kan niet anders zeggen dat ik Johan Zonnenberg een geweldige verteller vind. Zijn manier van schrijven is origineel. De teksten hebben mooie zinnen die ik af en toe gewoon even herlas om goed tot mij door te laten dringen. Hij weet de lezer te raken. Niet alleen zijn schrijfstijl, maar ook door de karakters levensecht op papier te zetten. Hierdoor gaan ze voor de lezer leven en komt het verhaal bij je binnen. Vooral de ergernis tussen met name Victor en zijn moeder zijn levensecht en goed te begrijpen. Zo is er ook de enorme tegenstrijdigheid in denken en doen tussen Amy en Victor. Hierdoor vullen ze zich elkaar goed aan, maar het is ook de reden van de breuk tussen die twee.
Terwijl Victor alles voor zichzelf op een rijtje zet, waarbij hij zichzelf probeert te vinden, moet hij vechten tegen de schaduwen uit zijn verleden en het juk dat zijn moeder hem heeft opgelegd. De kleine kanttekening die ik zelf had, was dat het moment waarop moeder een lang verhaal gaat vertellen aan Victor bij mij niet realistisch leek. De moeder is namelijk dementerend en zit onder de medicatie. Maar dat is mijn beroepsdeformatie. Dit naast mij neerleggend, blijft er een heel mooi en boeiend verhaal over. Vol emotie, een vleugje melancholie en de nodige humor.
