Vermakelijk boek, vooral interessant door verhaalstructuur

We moeten je iets vertellen – Marion Pauw – Ambo Anthos – 227 blz.

In We moeten je iets vertellen valt de succesvolle schrijfster Kathelijne voor de charmes van een oudere, getrouwde man en raakt zwanger van hem. Ze ondergaat een abortus. De dag erna vindt ze een huiveringwekkend verhaal op haar notitieblok, geschreven in haar eigen handschrift. Terwijl ze rouwt om haar ongeboren kind, gaat ze op onderzoek uit.
Opvallend aan We moeten je iets vertellen is de manier waarop Pauw het heeft aangepakt. Hoofdpersoon Kathelijne vertelt het verhaal aan de lezer door middel van een boek dat ze aan het schrijven is. Ze praat rechtstreeks tegen de lezer, en geeft daarbij gratis een schrijflesje en een beschrijving van de uitgeverswereld.

“Na dit betoog [over openingszinnen] moet ik zelf natuurlijk met iets heel goeds komen, en ik zal het je meteen maar vertellen: dat gaat niet gebeuren. Ik ga niet eens proberen om literair verantwoord te zijn; ik vertel je gewoon hoe het is, inclusief alle foeilelijke clichés en melodramatische toestanden. Weet je waarom? Als je lijdt met een hoofdletter L, als je nog net niet suïcidaal bent, maar wel uitgebreid fantaseert over wie er allemaal zullen huilen op je begrafenis, dan is alles nou eenmaal één groot cliché. Daar kan ik ook niets aan doen. Dus we kunnen afspreken dat ik alles, maar dan ook alles aan je vertel, wil jij dan zo vriendelijk zijn om mijn gebrek aan briljante metaforen, ingewikkelde symboliek en schurende zinnen door de vingers te zien? Ja? Dank je, dan kunnen we nu beginnen.”

Kathelijne probeert in We moeten je iets vertellen de mensen om haar heen ervan te overtuigen dat haar boeken romans zijn en dus fictief, maar wordt daarin maar tot een zekere mate geloofd. Omdat dit volgens uitgever Ambo Anthos ook Pauws ‘meest persoonlijke thriller’ is, slaat deze zelfde twijfel door naar schrijfster Marion Pauw. Ondanks dat het boek niet heel literair overkomt (wat ook niet de bedoeling is, volgens Kathelijne), geeft het We moeten je iets vertellen toch een iets diepere lading. Het onderwerp van het boek is niet bijster origineel (ook dat geeft Kathelijne zelf aan): opgroeien met extreem religieuze ouders, een affaire met een getrouwde man, etc. Maar door de aanpak van Pauw is het boek toch bijzonder. We moeten je iets vertellen is in ieder geval geen standaard boek.

Marion Pauw is een behoorlijk grote naam in de wereld van de Nederlandse thrillers, en toch had ik nog niets van haar gelezen. Nu dus wel, en ik kan dit boek wel waarderen. We moeten je iets vertellen is een vermakelijk verhaal. En nee, ik ben geen vrouw van middelbare leeftijd met een gifgroene, vierkante bril!

Felice Beekhuis