Vermakelijke soap over een koninklijke familie

Het koninklijk huis – Herman Koch – Ambo/Anthos – 253 blz.

Herman Koch (1953) is de schrijver van vele succesvolle romans, waaronder Het diner, Zomerhuis met zwembad, Finse dagen en Een film met Sophie. Daarvoor was hij een van de smaakmakers van het succesvolle satirische tv-programma Jiskefet, dat jarenlang door de VPRO werd uitgezonden.

Het Koninklijk huis, met als ondertitel Een modern Koningsdrama, is de nieuwste roman van de schrijver. Het is meteen duidelijk dat dit een satire is: koning Hendrik doet denken aan Willem Alexander, Koningin Margarita is een soort Maxima. In zijn Woord Vooraf geeft Koch aan een kritisch beschouwer van het instituut Koningshuis te zijn:

“Je kunt je afvragen welk doel een koningshuis in de eenentwintigste eeuw nog dient behalve het aanleveren van verhalen”.

En “Koningen, koninginnen, prinsen en prinsessen zijn geen rocksterren. Ze sterven niet op hun zevenentwintigste aan een overdosis. Het blijft bij wat slap gezwaai vanuit een koets, een been in het gips, een paar woorden van lof voor de wereldkampioen polsstokhoogspringen”.

Hendrik, Margarita en hun dochter Vera en andere leden van de familie, leren we allemaal kennen met hun goede en minder goede eigenschappen, hun gedachten, wensen en verlangens.

Natuurlijk heeft de auteur namen en achtergronden veranderd, maar alles is geschreven met een vette knipoog naar de Oranjes. In tien hoofdstukken ontvouwt zich een drama dat een echte soap genoemd kan worden. Van alles komt voorbij: overspel, diefstal, seksuele intimidatie en een duister oorlogsverleden. Saai wordt het beslist niet. De Koningin gaat een verhouding aan met een beroemde kunstschilder, Vera gaat op vrijersvoeten en Hendrik is nog steeds smoorverliefd op zijn mooie Margarita.

“Hoe hij naar haar keek…. die liefdevolle blik, in totale aanbidding, alsof hij elk moment voor haar neer kon knielen om haar hand te kussen”.

De Koningin is het zo nu en dan ook wel een beetje zat:

“Maar de laatste jaren werd ze er ook wel eens moe van, zoals je moe kunt worden van een al te aanhankelijk huisdier, een kat die om je benen draait en voortdurend op je schoot wil springen”.

Koch geeft een vermakelijk beeld van een Koninklijke familie die turbulente tijden beleeft. De personages zijn zonder meer karikaturaal, maar dat past in dit geval helemaal bij de opzet en het gegeven van deze satire, die overigens geen happy end krijgt.

Het Koninklijk huis is dan wel geen hoogtepunt in Kochs oeuvre, maar ik heb me er prima mee vermaakt. Geschikt voor een zeer groot lezerspubliek.

Dick Huitema.