Zoektocht naar bezinning
Alea β Ria Schopman β Brainbooks β 189 blz.
Ria Schopman(1961) werkte eind jaren tachtig in Spanje en Mexico als Manager Entertainment voor Spaanse hotelketens. Na terugkomst in Nederland werd een droevige gebeurtenis de aanleiding om dit boek te gaan schrijven.
Alea gaat over beeldend kunstenaar Odiel. Als zij na haar moeder en broer ook nog haar vader verliest, besluit ze haar jachtige bestaan te verruilen voor een periode van bezinning op een dunbevolkt Schots eiland. Zij hoopt dat de stilte haar zal helpen de inzichten te vinden waar ze naar op zoek is. Haar vlucht neemt een verrassende wending als zij daar de verhalen hoort over Alea, een meisje dat al jarenlang door haar moeder opgesloten zou zijn. De dorpelingen zijn er van overtuigd dat Alea alleen in haar moeders hoofd bestaat. Odiel gaat op onderzoek uit. Ze komt in contact met de weduwnaar Greg en zijn knappe zoon Dylan. Dylan mag van zijn vader niet naar de vuurtoren en is daardoor heel benieuwd naar wat Odiel misschien zal ontdekken.
Alea is niet zomaar een boek om even te gaan lezen. Ik moest, met name in het begin, er echt even inkomen. Bepaalde stukken zijn met duidelijke, korte zinnen geschreven en brengen gang in het verhaal, terwijl andere stukken juist heel theatraal zijn beschreven, zelfs wat overdreven en ingewikkeld naar mijn smaak. Weer andere zinnen zijn zo mooi dat ze blijven hangen en je ze nog een keer wilt overlezen. Deze zeer aparte schrijfstijl, waar je niet echt je vinger op kan leggen, omdat er zulke uiteenlopende vormen in de tekst zitten, zal zeker niet voor iedereen toegankelijk zijn.
Na het lezen van de achterflap krijg je een vertekend beeld van de inhoud, omdat deze zich moeilijk in een paar zinnen laat vangen. Je zou denken dat het alleen om een zoektocht gaat van Odiel naar Alea, maar het is een zoektocht naar hoe het zo gekomen is met Odiel, naar gebeurtenissen uit haar verleden en het toelaten en verwerken van haar verdriet en het uiteindelijk los laten hiervan. Een mooi thema voor een verhaal, maar voor mijzelf vond ik het wat moeizaam om te lezen, niet qua verhaal maar qua taalgebruik.
Conny Schelvis
